Gebeurd

Girly Geeks

Het was weer feest bij de NMBS. De ene woensdag besluiten ze te staken. Hiervoor passen bepaalde mensen uiteraard op tijd hun werkschema aan zodat ze de trein niet hoeft te nemen die dag en wat blijkt? Dan staken ze niet. De andere woensdag sta je vast in Schaarbeek wegens een brand ergens tussen Tienen en Landen. Schaarbeek begot! Deze woensdag was er dan weer een brandje dat het volledige seinsysteem van Brussel Noord had platgelegd. Ja, jongens van de NMBS, goed bezig. Echt. Jullie kunnen er wat van. Proficiat.

Maar goed, mijn doel was om bij het Girl Geek Dinner te geraken dat doorging bij Duval Guillaume. De eerste de beste trein naar Brussel kwam aan rond kwart na zes, terwijl ik al een dikke twintig minuten aan het ronddwalen was op het station van Halle. Intussen had ik al gebeld naar Lime en Lucie om te laten weten dat ik hoogstwaarschijnlijk niet op de afgesproken plek zou raken (Brussel Noord). We zouden elkaar proberen te zien in Brussel Centraal. Om een lang verhaal kort te maken. Zij geraakten in Brussel Noord, maar niet in Brussel Centraal. Ik geraakte in het Centraal, maar niet in Noord. Dus ging ik te voet van Brussel Centraal naar Duval Guillaume. Ge-luk-kig kan ik kaartlezen, ken ik Brussel een beetje, heb ik een wonderbaarlijk visueel geheugen en staat er op de hoek van iedere straat in Brussel een stadsplan. Ok, een echte Girl Geek zou haar GPS hebben bovengehaald, maar ik doe het de old fashioned way. Ik ben mijn eigen GPS! Nah! Enkele meters voor Duval kwam ik dan Lucie, Lime en een van de sprekers tegen. Ha!

Dan volgde er een gezellig avondje met blogsters en een paar bloggers. We wonnen geen Senseo (heb ik al gezegd dat ik nooit iets win? Ik bedoel, geen geluk in de liefde én geen geluk in het spel. Geef toe, qua zieligheidsfactor kan dat tellen :P), maar uiteraard hadden we weer hopen plezier. Greet floepte er een geheim van iemand anders uit en werd daarbij knalrood. LittleQ probeerde fluisterend uit te leggen waar de toiletten waren. De toiletten bij Duval zijn zééér goed verstopt. Volgens mij is dat ook een marketingstrategie of zo. Sart duwde haar camera in iedereen z’n gezicht. Clo stond weer op een stoel (ik vraag me af of ze ooit eens zit op een stoel, ik zie haar er altijd op staan, maar nooit op zitten!). Ik zag twee semi-ex-klasgenootjes terug, Liesbet en Valerie, en deed een babbeltje. Emich is er denk ik nog niet helemaal van overtuigd dat ik niet zwanger ben. Lucie werd hyper dankzij mijn hyperactiviteit. Of misschien werd ik hyper door haar hyperactiviteit? Ons Tantieris had weer haar ferme rode schoentjes aan. Ik ben verliefd geworden op Ronny, de Rolly van Sony. Ja, ik heb hem Ronny Solly gedoopt en niemand houdt mij tegen. Nah! Meer hierover later! En de flantaart smaakte naar een gesuikerde omelet. Niet dat ik ooit al een gesuikerde omelet heb gegeten, maar volgens mij zou het zo ongeveer wel smaken.

Tegen kwart voor tien vertrokken we richting station met een groepje van zes. We lachten, brulden, zongen “halleluja” en “chocolaaa, chocola, chocola” (of dat deed ik toch alleszins) en probeerden de leeftijd van Carolien te achterhalen. Deze informatie is een ontzettend goed bewaard geheim. Haar vriendje is trouwens niet om te kopen en we kregen dus de gewenste informatie niet uit hem.

Aangekomen in Brussel Noord stonden er drie treinen op het scherm. DRIE. Om tien uur! Ieks! Een, twee, drie, waarvan de eerste naar Brussel Airport en Landen reed. Normaal uur van vertrek 21u57. Vijf minuten vertraging. De klok van het station gaf 22u02 aan. Aangezien ik een halve autist ben, ken ik treinuren en bestemmingen vanbuiten. Toch de treinen naar Leuven. Daarom was mijn eerste reactie ook “vergeet die tickets, lopen!”. Ik had niet bepaald zin om een nachtje door te brengen in Brussel Noord.

In Leuven stootten we dan op een verdwaalde toerist. Aangezien ze naar een hotel bij mij in de buurt moest, ben ik maar even meegelopen. Een vijftal minuten later knapte het lint van mijn tas. Aaargh! Nog een paar minuten later kwam ik mijn studio binnen en ontdekte ik dat een paar kaboutertjes hadden opgeruimd. Uhm… Blijkbaar mijn huisbazin die iemand mijn studio wilde laten zien. Ja, die kaboutertjes van haar mogen nog komen. Ik was wel een beetje ontgoocheld dat ze de afwas niet hadden gedaan. 😛 En intussen hoorde ik mijn nieuwe buurman en een paar van zijn vrienden karaoken. Gewelig. Van snurkende Spanjaarden tot karaoke-ende belgen. Hoezee. Hoera. Dat het maar snel juli is. Want dan ga ik samenwonen met Lime, voor wie het nog niet door had. We hebben het gisteren maar oh, een duizendtal keer gezegd of zo. 😛

You Might Also Like

  • Josie

    De NMBS doet wreed zijn best inderdaad. Bij die brand tussen en Tienen zat ik toevallig op de allerlaatste trein die er zonder problemen is doorgeraakt, echt een duizendste geluk. En gisteren was ik per chance met de auto. Maar eergisteren was er zogezegd niets aan de hand, en had ik wel een half uur vertraging, eerst door een auto die een overweg zou blokkeren en dan door een metal-dvd-‘s bekijkende zonderling die wegens geluidshinder door de security moest worden verwijderd. Maar soms vreest een mens idd in een station te moeten slapen, brr!

    ps: wil je die kabouters een langssturen 😉

  • Girl Geek Dinner « Jemmon foe

    […] Dinner van gisteren neergepend heeft, dan ga ik dat niet opnieuw doen. Dus allemaal gaan lezen bij Kathleen! Vergeet niet terug te komen, want ik heb nog enkele […]

  • Pin It on Pinterest