Jef in een nieuw kleedje

Jef kocht ik toen ik nog in mijn oranje studio woonde, want de combinatie van zijn blauw en de oranje muren van de studio, ik vond dat wel iets hebben. Sindsdien verhuist Jef mee. Alleen belandde hij ergens vorig jaar in de kast. Dat was tot vandaag.

Vandaag ging ik op zoek naar een model om de baby kimono die ik had gemaakt te passen. Nu zit het zo dat ik hier geen mini-mensjes van nul tot zes maanden heb rondlopen. En dat is misschien maar goed ook. Ik ben ook van plan dat nog even zo te houden. Maar dus, ik dook opnieuw in de diepste krochten van onze kasten en trof daar Jef aan. Jef. Soepele, trouwe, blauwe Jef. Twee seconden later had hij de kimono aan en stroomden tranen van het lachen langs mijn wangen. Jef in een meisjeskimono. Voor mij was het een hilarisch zicht. Ik had zelfs moeite met het maken van een foto, want iedere keer ik door de zoeker keek en Jef daar zag zitten, schoot ik weer in een schaterlach. Misschien is het enkel grappig voor mij, maar toch…

Zeg nu zelf, Jef, die staat nog wel met roze, niet? Volgens mij gaat hij hier nog meer model komen spelen.

Edit// In al mijn enthousiasme vergeten te melden dat het patroontje van hier komt. Heel eenvoudig, zolang je maar niet probeert om de instructies te volgen als je moe bent, wat ik dus deed en waardoor ik dus een bepaalde stap absoluut niet snapte. Gelukkig snapte ik de volgende dag na een goede nachtrust wat ze bedoelden. Aaah…