Yoghurt en zelfrijzende bloem. Veel meer is er blijkbaar niet nodig om overheerlijk pizzadeeg te maken. Ik kwam het “recept” onlangs ergens tegen op het wereldwijde web, stuurde het meteen door naar Het Vriendje en het verscheen ter stond op ons weekmenu. Het was een experiment. Een zeer geslaagd experiment, zo bleek.
Je neemt van de yoghurt één eenheid en van de zelfrijzende bloem twee eenheden. Het recept dat ik had gevonden werkte met cups, u weet wel, de amerikaanse maten, niet de beha-maten. Nu heb ik niets om cups in af te meten en gebruikte ik als eenheden mijn blauwe kommetjes van de IKEA, maar ik denk dat je evengoed bijvoorbeeld een glas kunt gebruiken als maatstaf. Als je alles hebt afgewogen, meng je een eenheid bloem met de eenheid yoghurt en vervolgens meng je de tweede eenheid bloem er ook onder. Daarna strooi je voldoende bloem op je werkblad en rol je het deeg uit. Tadaaa… Poepsimpel.
Tien tot vijftien minuten op 210°C in de oven (al naar gelang de dikte van je deeg) en wij hadden genoeg deeg voor twee grote pizza’s die waarschijnlijk een man of vier hadden kunnen voederen.
En lekker. Man. Man. Man.
Maar allez gij, met yoghurt! Ik ga het eens moeten proberen. 🙂
Oew, hier ben ik heel benieuwd naar. Zelf pizzadeeg maken is één van die dingen die ik binnenkort eens wou proberen, dus dit recept komt als geroepen.
Ik heb het toch een paar keer moeten lezen om mezelf te overtuigen dat er effectief “yoghurt” stond… Komt hier ook op de woensdag namiddag-menu!