Er zijn veel boeken in het genre “hervertellingen van oude sprookjes”. Heel veel boeken. En ik lees die graag, maar laten we eerlijk zijn: na een tijd komen de hervertellingen van de klassiekers als Roodkapje, de Schone Slaapster en de Schone en het Beest echt wel je oren uit. Dus ik was aangenaam verrast toen ik op een hervertelling van de Kikkerkoning stootte. Het is nooit bepaald mijn favoriete sprookje geweest, voornamelijk omdat ik die onnozele prinses met haar gouden bal een verwend nest vond. Wat me over de streep trok om Water Song van Suzanne Weyn toch een kans te geven, was het feit dat het verhaal zich afspeelt in ons eigen belgenland. Jawel. Geen ver, exotisch land of een fantasiewereld waar nog nooit iemand van heeft gehoord. Gewoon België.
Emma is een jonge Britse dame van goede afkomst die vast komt te zitten in de frontlinie van de eerste Wereld Oorlog. Haar moeder wordt gedood tijdens een aanslag in Ieper en zij blijft alleen achter in een groot, oud familiehuis in de Westhoek samen met een ouder koppel dat voor het huis en nu ook voor haar zorgt. Op een nacht wordt ze wakker door de gevechten in de verte en ziet ze voor het eerst een vreemd, geel gas de lucht vullen. Het is van dat gas dat Jack, een Amerikaan die dienst doet als soldaat in het Britse leger, probeert te ontsnappen. Hij vindt er niets beter op dan zich te verstoppen in de waterput bij het oude landhuis van Emma. De volgende dag gooit Emma in een vlaag van woede haar ketting waaraan een hanger in de vorm van een gouden bal hangt in de waterput. Het is dan dat ze de zwaargewonde Jack ontdekt. Eens ze hem uit de waterput heeft gekregen, blijkt hen nog een grotere uitdaging te wachten. Het Duitse leger ontdekte het huis en neemt het in omwille van de gunstige ligging. Emma wordt een gevangene in haar eigen huis, maar koppig als ze is laat ze het daar natuurlijk niet bij en Jack helpt ook een handje.
Het interessante aan deze hervertelling is, dat de verwijzingen naar het orginele verhaal vrij subtiel zijn. Ja, er is een gouden bal, maar Jack is geen echte kikker zoals in het sprookje. Nope. Hij is ook geen echte prins. Langs de andere kant: Emma is ook niet echt een prinses. Soit. De setting maakt het verhaal op zich een pak interessanter. Een sprookje vertellen met als achtergrond een wereldoorlog is niet niets, da’s wel vrij duidelijk, maar Suzanne Weyn is er in geslaagd dit alles tot een perfect geheel te breien.