Er is een pagina op Amazon waar de top 100 betaalde boeken naast de top 100 gratis boeken staan opgelijst. Die pagina wordt regelmatig door mij bezocht. Ik snuffel al eens graag tussen de gratis boeken die Amazon daar aanbiedt. Om eerlijk te zijn, vaak zijn het stationsromannetjes die in die lijst staan. Af en toe wekt er iets mijn interesse en ach, het is gratis, dus dan download ik dat boek op mijn Kindle en daarna vergeet ik die meestal weer. Ik vermoed dat dat is hoe dit boek op mijn Kindle terecht kwam, want anders had ik het nooit gekocht.
San Francisco in het midden van de gold rush. Rachel, haar jongere zus en broer komen aan in een stad vol mannen die op zoek zijn naar het geluk. Ze willen allemaal met een fortuin terug naar huis gaan om daar schulden af te betalen of ergens anders aan een nieuw leven beginnen. Rachels vader was dat ook van plan, maar kwam tijdens de lange bootreis naar San Francisco om. Ze staat er alleen voor en probeert haar mannetje te staan tussen al die boerse mijnwerkers. Het enige wat ze wil is om haar zus en haar broer te beschermen en om zo snel mogelijk terug naar huis te gaan. Gemakkelijk is dat niet, maar gelukkig kan ze rekenen op de hulp van Mr. Parker, de uitbater van een van de vele saloons. Intussentijd zal ze zo goed mogelijk proberen om een echte dame te zijn tussen al dat uitschot en addergebroed.
Ik vond het boek terug op mijn Kindle terwijl de temperaturen ver boven de 30° stegen en besloot het een kans te geven. Aangezien ik geen mens ben dat veel kan doen met temperaturen die bijna nationale records breken, zat er niets anders op dan te liggen en te lezen. Het boek is niet geweldig, maar als je niet wil nadenken (of niet kan nadenken door de hitte) is het prima. De personages zijn niet te ingewikkeld en het plot is er eentje van dertien in een dozijn.
Toen ik het boek toevoegde aan mijn Goodreads profiel merkte ik op dat het geklasseerd werd onder “christian fiction”. Ahum. Kuch. Ik wist dat er zoiets bestond, dat wel, ik wist alleen niet dat ik het aan het lezen was. Het hoofdpersonage, Rachel, richt zich regelmatig al eens tot onze lieve heer en hier en daar verschijnt er ook een passage uit de bijbel, maar het past eigenlijk gewoon in de tijdsgeest. Mij stoorde het niet.
Och ja, eigenlijk is het geen noemenswaardig boek, maar ik moet toch ergens over bloggen. Toch?! 😉
