Ik zie momenteel heel wat mensen hun goede voornemens voor het nieuwe jaar delen op social media en aanverwanten. Eén van de goede voornemens die ik zag passeren is om 10.000 stappen per dag te zetten. Hoewel het geen doelstelling was van mij, slaagde ik er in om vorig jaar gemiddeld 10.000 stappen iedere dag te zetten en daar leerde ik het één en het ander uit.

Focus op het gemiddelde

Ik zette niet iedere dag 10.000 stappen gedurende de 366 dagen die het jaar onzes heeren 2024 kende. Nope. Als je kijkt naar mijn grafiekje dan zal je zien dat er maanden waren dat ik zelfs niet aan de 10.000 stappen gemiddeld kwam voor die maand. En dat is ok. Er zijn dagen dat je minder stapt, er zijn dagen dat je meer stapt. Er zijn weken dat je je beter voelt, er zijn weken dat je het liefst van al je bed niet uit zou komen. Er zijn koude, natte maanden en er zijn zonnige, warme maanden waarin je ‘s avonds laat nog een wandeling kan maken. Focus niet op iedere dag aan die 10.000 stappen komen, maar focus je op het gemiddelde. 70.000 stappen per week. 300.000 of 310.000 per maand. 3.660.000 in een schrikkeljaar zoals 2024.

En dat focussen op het gemiddelde, dat is een interessante les om mee te nemen bij zoveel dingen. Het maakt niet uit hoe je aan je einddoel geraakt, in honderden kleine stapjes of in een tiental grote stappen, zolang je de stappen zet, komt het waarschijnlijk wel goed.

Er is zoveel schoonheid om ons heen

Eén van mijn eerste, langere wandelingen was een wandeling van 10km waarbij ik door drie natuurgebieden hier in de buurt wandelde: Bertembos, de Rotte Gaten en het Warandebos. Die wandeling liep eigenlijk relatief paralel met een steenweg die wij bijzonder vaak nemen. Heel even moest ik ook nog een aantal andere weg oversteken die ons ook niet onbekend zijn. En het was mind blowing voor mij. Tussen al die bekende wegen liggen er prachtige stukjes natuur.

Tijdens de kerstvakantie ging ik met Kir wandelen in de buurt van Leuven. Op een paar kilometers van het station, lijkt het alsof je opeens in de Ardennen aan het wandelen bent. Echt absurd. Het was een kant van Leuven waar ik nog nooit was geweest en ik was echt met verstomming geslagen.

En dat gevoel van “hey, ik wist niet dat dat hier was, zo mooi!” is een grote drijfveer bij mij voor het wandelen. De schoonheid rondom mij, maar ook het feit dat je opeens nieuwe dingen ontdekt in je achtertuin, bij wijze van spreken. Je moet er blijkbaar niet ver voor gaan.

You do you

Ik dacht altijd dat ik geen wandelaar was, omdat ik vroeger altijd ging wandelen op een manier die niet bij mij paste (bergen… ugh). Daardoor dacht ik dat ik niet gemaakt was om lange afstanden te wandelen. Dat de knie niet altijd meewilde, speelt daar zeker ook een rol in. Maar langzaam maar zeker kon ik verder en verder en verder wandelen en heb ik het nu zelfs in mijn hoofd gehaald dat ik een wandeling van 20km wil doen. Ha!

Wandelen kan op heel veel verschillende manieren, zo blijkt. Ik ga graag in mijn achtertuin wandelen, maar het liefst in het groen. Bossen zijn mijn favoriete locatie om te wandelen en als er ergens in de buurt een watertje is, ben ik helemaal tevreden. Nu ik dat weet, motiveert het mij om wandelingen te zoeken en zelf uit te stippelen waarbij ik door zulke gebieden trek. En die wandelingen worden altijd wat langer en langer.

Ge zijt niet gemaakt van suiker

De eerste keer dat ik die uitdrukking hoorde, heb ik eens goed gelachen, maar ik daarna ben ik die ook beginnen gebruiken. Het is zo’n heerlijke, sappige uitdrukking. En ik gebruik hem blijkbaar vaak genoeg, want zoonlief kent én gebruikt het intussen ook. Parenting win! 💪

Wandelen kan je wanneer het regent, wanneer het koud is, wanneer de zon schijnt, wanneer er modder ligt, wanneer het bewolkt is,… Soms moet je even wachten tot een regenbui gepasseerd is of kan je beter in de vroege uurtje of late avond gaan wandelen als het een bloedhete dag is, maar je kan altijd wandelen. Ge zijt namelijk niet gemaakt van suiker. Nah!

En hoewel je ongetwijfeld meer kan dan je denkt, is het wel altijd belangrijk om te luisteren naar je lichaam. Mijn voet en knie zeggen momenteel “njet” dus dan is het “njet”. It is what it is. Forceren is nergens goed voor.

Goed gezelschap maakt wandelen nog leuker

Ik hou van alleen wandelen. Dat is ideaal om even alles op een rijtje te zetten en na te denken over de dingen des levens. Ik wandel heel bewust zonder muziek of podcasts zodat ik alles rondom mij in mij kan opnemen én mijn gedachten kan horen zonder afgeleid te raken. Die wandelingen zijn soms de enige moment dat ik mézelf kan horen.

Maar wandelen in fijn gezelschap maakt wandelen nog leuker. Bijpraten, lachen, samen vloeken op modder en te grote plassen, snacks delen, praten over de dingen des levens,… Het werkt gewoon zo goed in combinatie met wandelen. En als er dan ook nog eens een hond is bij de wandeling, maakt die het helemaal af.

Ik hoop nog veel te kunnen wandelen de komende tijd. Maakt niet uit of het kleine blokjes om zijn hier in de buurt of langere treinstappers, of het in gezelschap is of helemaal alleen. De uitdaging met het wandelen dit jaar gaat vooral tijd zijn. Het afgelopen jaar kon ik gaan wandelen wanneer ik wou. Nu ik op het punt sta om opnieuw voltijds in loondienst te beginnen, gaat er wat minder vrijheid zijn om op eender welk moment mijn wandelschoenen aan te trekken en te vertrekken. We zien wel weer hoe dat loopt.

Sowieso is het niet mijn ambitie om dit jaar opnieuw iedere dag 10.000 stappen te zetten, maar als het gebeurt, dan gebeurt het.

1

Ik geloof niet dat ik voor het jaar onzes heeren 2024 zeer uitgesproken doelstellingen had gemaakt. Er waren er misschien wel een aantal vage en natuurlijk was er ook nog de 40 before 40 lijst, maar er was niet echt veel motivatie aan het begin van dat jaar. Dus liet ik het allemaal een beetje links liggen.

Het grote probleem de afgelopen jaren was dat mijn doelstellingen vaak werkgerelateerd waren. Hoeveel omzet wil ik draaien? Hoeveel projecten wil ik binnen halen? Welk nieuw aanbod wil ik uitwerken? Ik was eigenlijk vierentwintig uur op vierentwintig, zeven op zeven aan werk aan het denken. Geen wonder dat er dan weinig headspace overbleef voor persoonlijkere doelstellingen, laat staan staan tijd.

Als alles goed gaat, is er dit jaar terug een duidelijkere grens tussen werk en niet-werk gerelateerde zaken. En ik merk dat er daardoor dus wat meer goesting is om aan de slag te gaan met persoonlijkere doelstellingen.

Een wandeling van 20km maken

Het afgelopen jaar was echt het jaar waarin ik serieus aan het wandelen sloeg. Het werd meer dan gewoon nog even een blokje om ‘s avonds. Strava speelde daar zeker een grote rol in, maar ook de goesting om treinstappers te doen en de hulp van de kiné om een paar blessures de deur uit te werken, hielpen ontzettend. Ik zit nu op het punt dat wandelingen van 10 à 15km helemaal ok zijn en ik leer tijdens iedere langere wandeling weer wat bij. Dus ik hoop dat ik in het nieuwe jaar een wandeling kan maken van 20km, idealiter in goed gezelschap.

Mijn 40ste verjaardag vieren

Dat gaat sowieso gebeuren, no matter what. Tenzij ik tussen nu en 19 juli aan een zeer tragisch einde kom natuurlijk (hopelijk is dit geen foreshadowing 🫣). Ik blijf het wat vreemd vinden dat ik veertig word. In mijn hoofd ben ik hooguit vierentwintig, misschien zesentwintig, maar niet ouder dan dat. De grijze haren en de rimpels rond mijn ogen vertellen een ander verhaal. Hoewel ik het doorgaans niet moeilijk heb met verjaren, had ik enkele maanden geleden wel een stevig “kak, ik zit halverwege mijn leven” gevoel, wat een serieuze domper was op mijn eigen joie de vivre. Gelukkig is dat intussen weeral gepasseerd. Oef.

Maar dat wil dus ook zeggen dat ik gestaag verder werk aan de 40 before 40 lijst.

Ein-de-lijk het 2000ste blogbericht publiceren hier op verbeelding.org

Dit is het 1914de gepubliceerde bericht op verbeelding. Er staan er ook nog verschillende in draft die vermoedelijk niet voor publicatie vatbaar zijn. Ik ben langzaam maar zeker terug de draad van het bloggen aan het oppikken en als ik heel eerlijk ben, dan moet ik zeggen dat ik het zoveel leuker vind dat eender welk social media platform. Ik ben pro lange teksten schrijven, pro neerzitten en nadenken over hoe je bepaalde zaken wil verwoorden, pro brainstormen over onderwerpen, pro trage content,… Echt waar, bloggen jong, ik ben blij dat ik het terug opgepikt heb. Stiekem speel ik ook met het idee om dit jaar opnieuw een 40 Dagen Bloggen te doen. Dat zou natuurlijk serieus helpen bij deze doelstelling.

Blijven schrijven

Dat gaat dan niet alleen over deze blog, maar ook over het fictie-schrijven dat ik afgelopen jaar terug heb opgepikt. Als ik heel eerlijk ben, dan moet ik zeggen dat ik het verhaal dat ik schreef voor NaNoWriMo nog niet heb nagelezen. Het moest allemaal nog even bezinken de afgelopen weken. Maar ik ben wel beginnen schrijven aan een nieuw verhaal, want waarom ook niet? Het gaat allemaal trager als er geen deadline aan hangt, dat wel, maar traag schrijven is nog altijd beter dan helemaal niet schrijven, toch?

Vaker met de auto rijden

Long story short: ik haalde mijn rijbewijs in 2018 en reed vervolgens bitter weinig met de auto waardoor de drempel altijd maar groter en groter werd. Dat terwijl ik het eigenlijk ontzettend fijn vond om te autorijden. Onze oude bolide maakte plaats voor een blits tweedehands Johnnybakske en niet zomaar een Johnnybakske. Nee, nee, een hybride met allerhande toeters en bellen. Hybride rijden wil zeggen dat het een automaat is en dat zorgt ervoor dat heel wat handelingen wegvallen (schakelen en zo). Met een automaat rijden da’s basically rijden met een go-kart. Ha! Vroem! Vroem! Ik heb de afgelopen weken al meer achter het stuur gezeten dan de afgelopen vier jaar samen en het kriebelt om nog meer te rijden.

Maken om weg te geven

Ik heb hier kilometers stof rondslingeren en massa’s knutselmateriaal liggen. Daar wil ik terug meer mee doen, maar soms weet ik niet goed wat te maken omdat ik of mijn huisgenoten misschien niet meteen iets nodig hebben. Daarom wil ik gewoon dingen maken en die dan op mijn Facebookprofiel aan een select groepje vrienden en familieleden aanbieden. Gratis ende voor de niets. Er is niets leuker dan kleurrijke jurkjes maken voor kleine meisjes of kleine projecten zoals slabbetjes en ritstasjes, maar ik heb daar niets aan buiten dat het leuk is om te maken. Ik heb die spullen niet nodig, maar ik wil ze wel maken én er nieuwe technieken door leren. Dus dan kan ik er beter iemand anders blij mee maken door ze weg te geven. Dit wil ik trouwens doen in combinatie met een naai-bingo. Meer daarover binnenkort.

En er zijn nog een aantal zaken die ik in gedachten heb, maar het gaat een jaar vol verandering worden, dus ik ga niet te veel druk op mijn schouders leggen. We zien wel weer, maar ik denk dat deze doelstellingen alvast een mooie rode draad worden.

Waar wil jij graag werk van maken in dit nieuwe jaar? Of maak jij geen doelstellingen en zie je wel wat er op jouw pad komt?

2