Gemaakt

Safariquilt // Het plan

De Safariquilt - het plan

Ik kan hier in cirkeltjes blijven gaan over hoe ik te weinig tijd en energie heb om dingen te maken of ik kan er iets aan doen. Zelf ben ik niet zo’n fan van zagers en klagers en net iets meer fan van doeners. Dus dit weekend zat ik even neer, nam er een notitieboekje bij en schreef een aantal volgende stappen neer voor zaken die ik graag wil maken. Eéntje van die zaken is een quilt.

Back in the day heb ik een aantal miniquilts gemaakt voor Little Quilts of Love, een project dat kleine troostdekentjes maakt voor doodgeboren kindjes. Ik weet eerlijkgezegd niet of dat project nog loopt, maar in 2011 maakten we met het Leuvens Stiksel een aantal van die dekentjes (de foto’s bij die blogberichten zijn blijkbaar verdwenen 🤷‍♀️). En sindsdien was er een fascinatie voor quilts. Met eenvoudige geometrische vormen een grafisch geheel maken, ja, dat sprak me wel aan. Het deed me wat denken aan zo’n tangram puzzel waar je allerhande figuren kan maken uit een paar driehoeken, een vierkant en een parallelogram.

Dus te pas en te onpas denk ik: “Ik ga een quilt maken!”. En ergens heb ik er zelfs nog een onafgewerkt exemplaar rondslingeren dat ik begon te maken tijdens een naaiweekend toen ik vijf weken zwanger was van zoonlief. Ahum. Kuch.

Toen ik een paar weken geleden terug de kriebel kreeg om een quilt te maken, bedacht ik me dat ik een tijd terug op een Stoffenspektakel een aantal katoenen lappen had gekocht bij een lappenkraam. Je koopt daar een aantal voorgeknipte lappen met een bepaalde afmeting voor een bepaalde prijs en natuurlijk is er altijd wel een korting. Als je vijf lappen koopt, krijg je er ééntje gratis. Dat soort kortingen. Je weet wel.

Ik vond de lappen in kwestie nogal snel terug en vond het nog altijd een leuke combinatie van kleuren en motiefjes. Het thema was duidelijk “safari”. Vraag me niet hoe ik er bij kwam om dat thema te kiezen, maar ik vermoed dat ik oorspronkelijk iets wilde maken dat ik kado wilde geven aan iemand. Een geboortekado misschien? Wie zal het zeggen. Er werd nooit een plan gemaakt, vermoed ik.

Afgelopen weekend werden de stoffen gewassen en gestreken zodat ze klaar zijn om mee aan de slag te gaan. Daarna werden ze nog eens opgemeten (50cm op 140cm en niet 150cm zoals ik dacht, boe) en kon ik beginnen puzzelen aan een ontwerp. Ja, ik zou gewoon op Pinterest een quiltontwerp kunnen zoeken en dat gebruik, maar where’s the fun in that?! Dus rekende ik, puzzelde ik en maakte een ruwe schets van de quilt in Illustrator. Ik twijfelde even tussen de linkse optie en de rechtse optie, maar uiteindelijk werd de knoop doorgehakt en besloot ik voor de rechtse optie te gaan.

Dus nu is er een plan. Dat is al een goed begin, lijkt me. Stap twee is tienduust vierkantjes snijden uit die lappen stof. Dat kan ik vermoedelijk wel een keer op een avond (of twee, drie) doen met een serieke of film in de achtergrond. To be continued!

0
Gedacht

Tijd is één ding // Deel 2

Om nog even terug te komen op die: “aaaah, ik heb te weinig tijd voor mijn hobby’s” uit mijn vorig bericht. Ik was er deze week nog wat verder op aan het kauwen, want er is meer dan enkel tijd en energie. Sowieso zijn die twee zaken de elementen die mij het meest tegenhouden, maar het gaat verder dan “ik heb geen tijd en/of energie”.

Zij die mij hier al heel lang volgen, weten dat ik een zwak heb voor animatiefilm en dat ik de kunst van het animeren maar al te graag zou kunnen. Nu bracht Procreate, de app die ik gebruik om te tekenen op de tablet, een nieuwe app uit, Procreate Dreams. Een app die animeren toegankelijker en makkelijker maakt. Dat stukje software kost nog niet eens €25. Eénmalig en al. Te gek voor woorden, maar kijk, in een wereld van maandabonnementen kan het dus toch nog altijd.

En het ziet er goed uit. Het ziet er leuk uit. En mijn hoofd krijgt meteen tienduust ideeën als ik zie wat er allemaal mogelijk is.

Maar dan duikt er een ander stemmetje op. Eéntje dat zachtjes fluistert: “Jamaar, je gaat daar heel veel tijd in moeten steken. Als je dat doet, dan ga je geen tijd meer overhouden voor al die andere dingen dat je moet én wil doen. Dat wordt een project van maaaaaaaanden,”.

Dat stemmetje steekt ook zijn kop op als ik een quilt wil maken of als ik aan mijn patroon op maat voor een bloes wil verder werken. Het lijkt alsof ik enkel nog korte, snelle instant satisfaction projecten wil. Kwantiteit boven kwaliteit. Kiezen is verliezen en al. Dat stemmetje hoorde ik vroeger niet. Toen dook ik in alles wat me maar enigszins interesseerde en als het niet afgeraakte of als het me niet langer interesseerde, tant pis.

En ik weet niet goed waar dat stemmetje vandaan komt, want ik wil al leren animatiefilms maken sinds ik de Kleine Zeemeermin voor het eerst zag toen ik zes was. Ik heb zelfs al personages uitgewerkt waarmee ik aan de slag wil gaan, i kid you not, maar Procreate Dreams heb ik dus nog steeds niet aangeschaft, omdat dat stemmetje dus te luid roept.

Boe. Stom stemmetje.

0
Gedacht

Tijd is één ding

tijd is één ding

Ik moet de laatste weken vaak terugdenken aan een vraag die een ex-collega me jaren geleden stelde. We liepen samen het kantoor uit en de trap af, toen hij me vroeg hoe het kwam dat ik zoveel gedaan kreeg. Het was een vraag die ik in die periode wel vaker kreeg, omdat ik met héél veel dingen tegelijk bezig was.

“Ik heb geen kinderen,” antwoordde ik meteen, want toen was er nog geen sprake van Het Meneertje. De ex-collega in kwestie had toen drie relatief jonge kinderen rondlopen. Drie. Ik heb er nu ééntje rondlopen en dat is al meer dan genoeg, thank you very much. Ik kan me niet voorstellen wat drie dan doet met je tijd.

Tegenwoordig ligt Het Meneertje ergens tussen 19u30 en 20u in zijn bed en dan begint de avond. Dan is er tijd voor hobby’s en aanverwanten. Met wat geluk heb ik dus twee uur iedere avond. Soms wat minder als er toch nog een klein stemmetje roept dat er nog even naar de wc gegaan moet worden. Sja. En nee, ik ben helaas niet zo iemand die tot middernacht kan wakker blijven. Als ik niet rond tien uur, halfelf mijn bed in kruip, ben ik de volgende dag absoluut niets waard.

Twee uur dus, iedere avond. Alleen is mijn kaars nogal vaak uit tegen 20u. Hobby’s waarbij ik meer dan twee hersencellen moet gebruiken, zijn op zulke avonden helaas geen optie. Ik denk hierbij aan naaien (patroontekenen is wiskunde en ik heb geen wiskundeknobbel) of schrijven. Dus heel wat van mijn avonden breng ik in een zetel door terwijl ik opnieuw naar een scherm staar. Alsof ik dat al niet genoeg doe, dag in, dag uit.

Het kriebelt zo hard om dingen te doen en te maken, maar de energie is er niet altijd tijdens die twee uur die ik heb. Deze week gooide ik mijn planning even uit het raam en liet ik mezelf gaan. Ik nam alles een beetje zoals het kwam. De ene moment was ik een nieuwe WordPress plugin aan het bestuderen, de volgende moment was ik een plan aan het maken om een quilt te naaien. Vervolgens keek ik weer een halfuurtje naar een documentaire om vervolgens mijzelf op Scratch te werpen om een mini-game uit te werken. Daarna sleutelde ik verder aan mijn design systeem en uiteindelijk tekende ik terwijl ik alle Bridget Jones films nog eens keek.

Er is zoveel dat ik nog wil doen, wil maken, wil schrijven,… Eén week is niet genoeg om al die zaken uit te werken. Alles behalve.

Toen die ex-collega me die vraag stelde enkele jaren geleden, vond ik dat een beetje vreemd. Mijn idee is altijd geweest dat je tijd kan maken en dat je tijd bewust vrijmaakt voor de dingen die je graag doet. Maar ik begrijp opeens helemaal waar hij vandaan kwam. Tijd is één ding, maar dan is er ook nog energie en die heb je niet altijd met hopen beschikbaar, zo blijkt.

0

Pin It on Pinterest