Van Katherine Center heb ik intussen al een aantal boeken gelezen en ze liggen me wel. Het is altijd een goede mix tussen warm, fuzzy feelings en wat serieuzere onderwerpen. Toen ik zag dat er een nieuw boek van haar zou verschijnen deze zomer, zette ik dat boek meteen op mijn te lezen lijst. Spreekt voor zich. En toen ik het enkele weken later toevallig zag opduiken in de digitale bibliotheek, leende ik het meteen uit.
Sadie probeert al jaren door te breken als kunstenares. Haar specialiteit is portretten schilderen en eindelijk is haar grote doorbraak er! Ze werd geselecteerd als één van de finalisten voor de North American Portrait Society competitie. Dat wil zeggen dat ze zes weken heeft om een nieuw portret uit te werken en in te dienen. Helaas steekt haar gezondheid daar een stokje voor. Door omstandigheden herkent ze opeens geen gezichten meer. Ze is gezichtsblind. Gezichten die ze al honderden en zelfs duizenden keren heeft gezien, zelfs haar eigen gezicht in de spiegel, kan ze niet meer zien. Nogal moeilijk om dan een portret te schilderen. Gelukkig krijgt ze hulp van haar beste vriendin en twee mannen waar ze op korte tijd verliefd op wordt.
Katherine Center schrijft heerlijke romcoms, maar deze was niet mijn favoriet van haar. En het was doordat ik haar acknowledgements las, dat ik begreep waarom.
In haar acknowledgements heeft ze het over romance novels en hoe die hoop geven. Dat is waarom ze zo aantrekkelijk zijn. Je weet wat er gaat gebeuren (de twee hoofdpersonages komen samen) en je weet waar je je aan kan verwachten. Het is één van de weinige genres die je hoopvol maakt. Ik vermoed dat ik daarom niet zo graag thrillers lees, omdat ze me gewoon stress geven en ik kan alle extra stress in mijn leven missen, thankyouverymuch.
Soit. Ze had het over hoe auteurs kleine tips achterlaten in hun boek zodat je als lezer al wat kan raden wat er gaat komen. En in dit boek waren die kleine tips voor mij veel te doorzichtig. Ja, je weet al snel wat er gaat gebeuren en hoe de vork aan de steel zit. Heel snel. En ja, soms is dat fijn en zelfs een soort van geruststelling. Andere keren maakt dat een verhaal saai. Het is een kunst om het goed te doen, zo blijkt.
In dit boek vond ik dat de Katherine Center dat aspect iets minder goed heeft aangepakt. Alle andere zaken die haar boeken aantrekkelijk maken voor mij, waren uiteraard wel nog steeds aanwezig: leuke dialogen, ontzettend vlot geschreven, romcom met een beetje meer,…
Op zich blijft het een fijn boek en ik heb er van genoten. Ja, ik heb er zelfs slaap voor gelaten. De kans dat ik een ander boek van Katherine Center eerder zal aanraden is groot, maar dit boek deed wél wat het moest doen: mij entertainen en mij de warm and fuzzy feelings geven. En soms is dat éxact wat je nodig hebt en lees je daardoor het boek uit op een paar dagen uit. Sja…
Vorige week zaterdag waren we in Dreamland omdat we een kadootje zochten voor een jarige. Ik weet niet of iedere Dreamland een boekensectie heeft, maar de Dreamland in Leuven heeft er zo ééntje en het spreekt voor zich dat ik daar altijd even ga neuzen. Het zijn voornamelijk kinder- en jeugdboeken, maar aangezien zoonlief volgend schooljaar naar het eerste leerjaar gaat en dus zal leren lezen, keek ik even bij de “leren lezen” boeken.