Het is nu niet dat ik een hypersociaal vlindertje ben, maar vrienden zijn toch ontzettend belangrijk. En in deze grote stad ken ik niemand (ok, drie mensen) waarmee ik wilde plannen kan smeden. Het plan was gisteren om samen met huisgenoot K. te gaan winkelen, maar K. had een lekke band. Zonder fiets ben je in Amsterdam een beetje gehandicapt. Dus ze belde een vriend van haar op die haar met de auto naar haar flamenco les kon brengen. Daarna ging ze de rest van de dag en avond met hem doorbrengen. Ik heb hem dan ook vluchtig ontmoet toen hij haar hier kwam oppikken.
Maar ik bleef dus helemaal alleen achter. Eergisteren hadden H. en ik dan wel gezegd dat we misschien samen naar de Negen Straatjes konden gaan, maar omdat de plannen met K. al vastlagen hadden we de Negen Straatjes verplaatst naar volgend weekend. Plannen veranderen, dus sms’te ik snel naar H. of ze geen zin had de Negen Straatjes dit weekend al te doen. Voor de onwetende de Negen Straatjes is een buurt waar heel veel leuke tweedehandswinkeltjes te vinden zijn. Dus rond twee uur begonnen we er aan. We lieten onze fietsen staan bij het Nationaal Monument en vertrokken vandaaruit. De Negen Straatjes is echt een aanrader. Er is ergens een klein winkeltje Nic Nac en dat heeft intussen de status van “favoriete winkeltje van Kathleen in Amsterdam” gekregen.
Na de Negen Straatjes hebben we een paar winkels gedaan in de Kalverstraat, maar daar was het echt ongelofelijk druk. Tsja. Zaterdag. H. had intussen laten weten dat een vriend van haar uit Utrecht in Amsterdam was. Hij hielp een bevriend koppel verhuizen. H. besloot een taart naar die gasten te brengen. Hey, we hebben hier geen vrienden, dan moeten de grove middelen worden ingezet om vrienden te maken. Taart dus. We zijn eerst naar de Bijenkorf geweest, maar daar was het taarten aanbod redelijk minimaal en H. wou een appeltaart. Dus zijn we de Kalverstraat helemaal terug gewandeld tot aan de HEMA en daar hebben we de perfecte appeltaart gevonden.
Ondertussen liepen we dus heel de tijd te kletsen. Het is best grappig. H. en ik hebben zo van die stomme dingen gemeenschappelijk zoals dat we allebei geen bananen lusten en dat we allebei gigantische zoetebekken zijn (ik heb haar al een verslaving aan stroopwafels aangesmeerd! Hoera!). Nog meer van dat soort dingen. Dus eigenlijk hebben we de hele tijd zitten praten over van alles en nog wat. Ongelofelijk gezellig.
Terwijl we in de HEMA waren besloten we pannenkoeken te gaan bakken. *kwijl* Pannenkoeken. Ik had nog een paar ingredienten thuis liggen dus gingen we eerst naar mijn thuis. Vanaf het Nationaal Monument is dat een dik kwartier met de fiets. Misschien iets langer. Vraag me niet hoeveel kilometers. Daar snel wat ingredienten genomen en mijn pot choco natuurlijk, want choco op pannenkoeken is gewoon hemels. Na vijf minuten sprongen we dan weer op onze stalen rossen en trokken we naar ikweetnietmeerwelke straat waar de verhuis aan de gang was. We hebben nog wat spulletjes naar boven gedragen en daarna hebben we samen met vijf onbekenden (voor mij dan alleszins) taart gegeten. Op zich wel gezellig. Daarna trokken vier van hen met hun busje het centrum in, omdat ze een wasmachine moesten oppikken. Dus bleven we over met H. (met een bijzonder IJslandse naam). We hebben een tafel in elkaar gestoken en daarna gezellig gepraat.
Rond iets na zeven zijn we dan weer vertrokken. Dit maal was onze stop het kot van H., maar eerst nog een kleine stop bij de supermarkt. Er was geen tijd meer voor pannenkoeken dus werden het boterhammen. Ook goed. Want daar kan ik ook choco op smeren. 😀 H. heeft een extra verantwoordelijkheid. De kat van de persoon van wie ze de kamer overneemt heeft suikerziekte en nog een hoop andere kwaaltjes. Dus H. moet iedere avond en iedere ochtend die kat een insulinespuitje geven. Man, man, man. Daardoor moet ze wel wat minder huur betalen, maar dan nog. Soit. Snel gegeten, Kimmy (de kat) een spuitje gegeven en toen was het weer fietstijd. Ik was gisteren echt helemaal vergroeid met mijn fiets denk ik.
Op naar de BG waar de laatste voorstelling van Soap was (zonder Roel Vanderstukken… grrrr). H. had afgesproken met iemand die ze had leren kennen tijdens haar Erasmusjaar in Berlijn. Nah ja, derde wiel aan de wagen spelen is the story of my life dus… Daar gingen we weer. Na de voorstelling zijn we dan iets gaan drinken in het cafeetje, maar omdat ik H. en G. wilde laten bijpraten, ben ik redelijk vroeg naar huis gegaan. Ze vroegen nog wel of ik mee wilde uitgaan, maar uitgaan en ik, wij gaan niet samen. Iets gaan drinken, goed, maar dansen. Blegh. Hatelijk. Ik had trouwens gigantisch veel hoofdpijn. Waarschijnlijk komt dat omdat ik hier heel de tijd mijn pil vergeet te nemen. Ik mag van geluk spreken dat ik geen vriendje heb, anders was ik intussen misschien al hoogzwanger.
Thuis gekomen, gedoucht, nog even een stukje van Heavenly Creatures gezien, maar ik kon me niet meer concentreren (moe en hoofdpijn), dus lag ik om halféén in mijn bedje. Aaaah… bedje. Er is niets zo heerlijk als een bedje na een drukke dag. Vandaag zal het een stuk rustiger worden. Ik heb nog een deadline voor een illustratie die echt af moet. Ik heb daar al een hele tijd niet aan kunnen werken door die pijn in mijn hand. Vanavond is het dan Debby & Nancy en Flikken. Daarvoor ga ik naar E. en dan houden we samen ons zondags belgenavondje.
Oeh! En ik heb een Nederlands mobiele nummer. Ik ben er zo trots. Het is eigenlijk behoorlijk vreemd. Bij Orange kan je een sim kaart kopen voor 10€ (9,95€ om correct te zijn). Je krijgt meteen 5€ beltegoed. In het doosje dat je krijgt zit een bon die je gratis kan opsturen naar Orange. Gewoon even je adresgegevens invullen en je krijgt 10€ extra beltegoed. Dus eigenlijk maken zij toch 5€ verlies daarmee, niet? In ieder geval, al mijn telefoonnummers zijn weg. Zo van: “Nu heb ik helemaal geen vrienden meer,”. Gelukkig heb ik het nummer van H. al. Oef. Toch één vriendje. Een Nederlands nummers was gewoon handiger omdat huisgenoot K. en ik per sms laten weten of we ‘s avonds gaan thuis eten of niet. 😀
Tot zover deze extreem lange post. Ik ga nu een boke met choco eten. Hmmm… Choco.
Ooh, pannenkoeken! Dan is er blijkbaar toch nog iemand die er graag choco opsmeert, mijn vrienden vinden het allemaal walgelijk 😛
Ik moet toegeven dat ik choco op een pannenkoek ook maar een rare gedachte vind 🙂 Choco op een boterham vind ik eigenlijk ook maar niks. Hmm. Ik lust geen choco.
Mmmmmmmm pannenkoeken met choco!!! *heaven*
Pannekoeken met choco: dat zal ik eens moeten testen. Zolang het maar geen choco met noten is. 😉
hihi, wij hebben daarstraks ook pannekoeken gegeten… al de 4de keer op nog geen maand tijd :-s
Hmm, een IJslandse H-naam… Hallgrimur? 😀
Mmmm, pönnukökur.
Ahg.. wat er in Nederland wel al niet te beleven valt hé:D
Hmm, pannenkoeken.. Daar kun je echt alles op smeren.. Peren, kersen, choco, ijs (Heel zoet en jum), asperges, shoarma.. kweste van een goed pannenkoeken restaurant kennen er er te vaak heen gaan.. 😛