Eindelijk weer een keertje tijd om op mijn lui achterste te gaan zitten en hier iets te schrijven. Het is echt verschrikkelijk de laatste tijd. Het is zelfs zo verschrikkelijk dat ik deze week nog geen inkopen heb kunnen doen. Dus maandag ben ik pizza gaan halen. Aaaaah… pizza. Dat was ook weer eeuwen geleden. Het was in een winkel bij een turkse familie. Best grappig. Een praatje slaan met die mensen terwijl de pizza in de oven zat. Voornamelijk over de grappige kat die daar rondliep. Ik ben echt zot van katten, zo blijkt. En de pizza was trouwens zeer lekker en gigantisch, maar ik heb hem toch lekker alleen laten verdwijnen. Mwahaha.

Dinsdag zijn we dan meteen na ons werk op stap gegaan. Eerst hebben we een cultureel wandelingetje gemaakt met onze nieuwe (en eerste) Amsterdamse vriend: Jozef. Ja! We hebben onze eerste Amsterdamse vriend (ok, dat zeggen we al lachend, maar toch). Woohoo! Dan zijn we gaan eten in De Mensa (equivalent van den Alma). Lekker gegeten daar voor een heel mooi prijsje. ‘s Avonds dan nog naar een toneelvoorstelling geweest.

En dan vandaag heb ik tot half zeven op kantoor gezeten, wachtend op een belangrijk mailtje, dat uiteindelijk toch niet zo belangrijk bleek te zijn. Ik ben op mijn laatste krachten thuis geraakt en hier bleek dan bezoek te zijn voor huisgenoot K. Argh, daar gaat mijn gezellig avondje televisie kijken. *snotter* Nah ja, dan maar Heroes kijken op het internet. Lalala. We zijn deze middag gelukkig even een uurtje of zo gaan wandelen waardoor ik, jawel, de eerste sproeten van het jaar binnen heb.

Ontbijt zal morgen improviseren worden. Ieks. Er staan nog wat cracrotten heb ik gezien, maar voor de rest is het niet veel soeps. Buiten de Mignonettes natuurlijk, die nog steeds niet op zijn. Ik vermoed dat ze tegen het einde van de avond wel betere oorden zullen hebben opgezocht. Mijn maag bijvoorbeeld.