9000

Zo, ik mag 9000, ook wel bekend als Gent, schrappen van mijn lijstje. Vriendin L. was jarig en wilde haar verjaardag doorbrengen in haar favoriete stad namelijk Gent. Jammer genoeg heb ik niet al te veel foto’s genomen. Dan maar een doodgewoon verslagje. Wel een heel lang doodgewoon verslagje. Maar eerst nog een berichtje aan de duimers: bedankt. Ik heb het allemaal overleefd. Alleen heb ik vannacht nog een verwerkingsdroom gehad en dat was zo’n beetje… vreemd. 😛

Chocoladebar
We liepen richting centrum toen ik plots een beeld zag dat me heel bekend voor kwam. Ik heb een extreem visueel geheugen. Soms zelfs zo extreem dat het eng wordt. We liepen door een straat en ik zag de Vooruit boven een paar huizen uitsteken. Ik stopte even met stappen.

Ik: “Ik ben hier al geweest. De Chocoladebar is hier vlakbij,”
L: “Eh?”
Ik: “Ja, de Chocoladebar,”
L: “Wat?”
Ik: “Ik voel het aan mijn Choco-sense!”
*vijf stappen verder*
Ik: “Ah kijk! Hier is het!”
L: “Man, gij zijt gewoon erg!”

Ik heb welgeteld één keer voordien in mijn leven in dat straatje gewandeld langs de Chocoladebar. Dat was een jaar (of twee) geleden met mijn zus. En nee, ik heb niet zo’n geweldig reukorgaan dat ik chocolade van meters afstand ruik. Er zijn al meer van die “Ey, ik ben hier nog al geweest, daar is dat en dat is daar!” voorvallen geweest, maar die bespaar ik jullie. Het heeft wel zo zijn voordelen hoor. In grote steden vind ik zonder problemen mijn weg terug als ik er al een keer ben geweest. 🙂

Later op de middag zijn we dan even de Chocoladebar binnen gegaan om een dessertje te eten. Een brownie voor mij en chocomousse voor de twee ander. Hmm… Brownie. *kwijl* Ze maken daar bijzonder goede brownies. Een aanrader. En toch… Toch zijn het niet de beste brownies die ik ooit heb gegeten. Die eer gaat naar de brownies van een uitwisselingstudente uit Zwitserland die ik in IJsland heb ontmoet. Die maakte verdomd goede brownies met nog stukjes noot er in en zo. *kwijl*

Museum voor Schone Kunsten
Ik heb wel al een keer gemeld dat ik wel hou van musea. Dan vooral musea voor schone kunsten waar je langs eeuwenoude schilderijen kan lopen. Het is altijd fijn om te lezen welk verhaal het schilderij voorstelt of waarom het geschilderd is. Steek mij in een museum voor schone kunsten en je krijgt mij er niet uit vooraleer ik alles heb gezien. En in Gent staat er dus ook zo een museum. Studenten of CJP’ers: 2,50€ – Ga er alsjeblieft naar toe. Het is het geld meer dan waard! Als je er dan toch bent, kan je meteen mijn favoriete schilderijen uit het museum gaan bezichtigen. 😀

Ik ben heel slecht in het onthouden van namen van schilders, dus… Je gaat het moeten doen met de titels van de schilderijen en de beschrijvingen. We beginnen met “De Vleermuis”. Je ziet groot boerengezin met een stuk of zeven kinderen. Ze zijn allemaal een beetje in paniek, de een verstopt zich, de ander klampt zich vast aan moeders rokken,… Twee figuren zijn met een stok aan het slaan naar iets. Ik stond er een poosje voor dat schilderij en vroeg me echt af wat er aan de hand was. Op het bordje naast het schilderij stond dat er dus een vleermuis was binnengevlogen in het huis en in die tijd dacht men natuurlijk dat vleermuizen bloedzuigende wezens waren die rechtstreeks uit de hel kwam… of iets dergelijks. Ik zette enkele passen terug naar achter, om terug voor het schilderij te gaan staan, toen ik plots door de lichtinval de vleermuis zag. Nee, echt, er staat dus een vleermuis op dat schilderij. Je ziet ze niet als je voor het schilderij zelf staat. Je moet er wat schuinig voor-naast gaan staan. Ik heb luidop zitten lachen in het muisstille museum toen ik die vleermuis zag. Alsof een kindje het er had bij getekend. Geniaal gewoon. 😀

Een ander schilderij waar ik enkele minuten naar heb staan staren is “De *naam*klooster bij de Sinaï”. Het is niet de juiste titel, maar in ieder geval, als je het ziet, dan weet je welk schilderij ik bedoel. Het lijkt op een foto. Ik dacht eerst dat het een foto was, maar toen besefte ik dat ik in een museum voor schone kunsten stond en niet in een fotomuseum. Waw. Dus daar stond ik dan een dikke vijf minuten, te staren naar de details, de afwerking, de kleuren. Volgens mij hebben de mannen die bij de bewakingscamera’s zaten zich krom gelachen. Mijn mond hing heel de tijd open. Vijf minuten lang. Normaalgezien ben ik niet echt een fan van landschappen, omdat daar vaak geen verhalen aan vast hangen, maar waw. Waw. Waw. Waw.

En we sluiten de top 3 af met “Magdalena”. Ik had het schilderij al zien hangen toen ik vanuit een andere zaal naar een aanliggende zaal ging. Het is een portret van een vrouw. Ze kijkt recht voor zich uit en houdt een schedel. Was het haar haar? Haar blik? De schedel? Iets aan het schilderij intrigeerde me mateloos. Het schilderij dat er naast hangt “De allegorie van de nacht” is trouwens ook prachtig.

Nog een gouden tip voor wie besluit naar het museum voor schone kunsten te gaan in Gent: doe géén sportschoenen aan. Mijn schoenen piepten verschrikkelijk op die vloer daar. Ik heb alles geprobeerd: op mijn tippen lopen, op mijn hielen lopen, schuifelen,… Niets hielp. Ik werd er echt helemaal ambetant van en heb me echt moeten inhouden om niet mijn schoenen uit te doen en op mijn kousen rond te lopen.

S.M.A.K.
Na het museum voor schone kunsten hebben we de straat overgestoken en zijn we naar het S.M.A.K. gegaan. L. wou de tentoonstelling Irrespektiv van Kendell Geers zien. Ze heeft zelf haar stage gedaan in Zuid-Afrika en sindsdien moet ze alles zien wat te maken heeft met dat land. Geers is een Zuid-Afrikaan. Dus, op naar het S.M.A.K.. Het was ergens eigenlijk een zeer grappige tentoonstelling, omdat er zo een hele “dit is eigenlijk geen kunst” en een “eigenlijk kan het me geen reet schelen” sfeer hing die door de artiest zelf werd gecreëerd. Ok, ik ben aan het doordrammen. Lalala. Nee, ik bedoel maar: de verf van een van zijn schilderijen was gewoonweg nog NAT!

Oeh! En de champagneglazen! Ik vergeet bijna de glazen! Alleen al voor de champagneglazen moet je naar de tentoonstelling gaan. 😛

Waddefok?!
Het grote waddefok-moment kwam toen we net voorbij de Vooruit liepen op weg naar de Veldstraat. We waren snel even een tweedehandswinkeltje binnen geweest en bij het buiten komen viel ons lodderig oog op de tekst op het raam van de winkel aan de overkant. “Scheerapparaten hospitaal”. Uhm… ok? Kan iemand me uitleggen wat dat net is, zo’n scheerapparaten hospitaal? Ik heb L. moeten tegenhouden om er geen liedje van te maken. Hehe. En ze had bijna per ongeluk aan iemand per ongeluk de weg naar het scheerapparaten hospitaal, toen ze eigenlijk de weg wilde vragen naar het Zuid aan een wel zeer vrolijke werkmens die net lunch was gaan kopen bij een supermarkt.

Enniewees, meer foto’s zijn te zien op Flickr. De kans zit er in dat ik volgende week naar 2000 ga of misschien zelfs naar 1000. Ik ga nog zien. Het museum voor schone kunsten in 1000… hmmm… Lang geleden dat ik daar nog ben geweest.