Toen mijn ouders voor kerstmis afgelopen jaar of het jaar daarvoor een nieuwe keukenradio kregen was mijn eerste reactie: “Ik wil er ook zo een!”. De mama en papa hebben dat blijkbaar goed in hun oren geknoopt. Een paar dagen voor ik mijn rapport ging ophalen lieten ze me weten dat als ik goede cijfers had, zo een radio zou krijgen. Een grote onderscheiding leek me wel goed genoeg. En ja, hoor. Toen ik terug kwam van mijn drie daagjes Amsterdam stond hij te wachten in mijn kamer. Mijn Johnny. Uhu. Ik heb hem Johnny gedoopt. Hij is lekker retro. 😀 Hij mag er dan lekker retro uitzien, maar hij heeft wel wat nieuwe technologie met zich meegekregen. Zo kan hij bijvoorbeeld mp3’s rechtstreeks van de mp3 speler of usb stick afspelen. Hoera!

Mijn oude radio was al een tijdje een beetje dood. De cd’s wilden niet meer afspelen, ik kon mijn volume niet meer regelen,… Dat soort dingen. Het meest van al miste ik toch de radio. Ik hou van radio. Gewoon, op de achtergrond. Ik wissel regelmatig eens van zender. Tegenwoordig staat het op Q Music. Het probleem is dat ze op die zender de nieuwe single van Clouseau grijs draaien. Aargh! Ik heb er alleen nog maar de eerste zin van gehoord en dan schiet mijn hand steeds naar de muting knop van Johnny. Ik kan het niet aan! Ik begrijp heel de “Clouseau is zo geweldig” hype niet. Hoe krijgen die steeds het Sportpaleis weer vol?! Ik snap het niet. Echt niet. Maar goed, ik ga daar niet verder op in gaan. Enniewees, die muting knop is echt de meest gebruikte knop momenteel, buiten de on/off knop dan.

Mjah. Ik hou van Johnny. En als jullie mij nu excuseren, ik ga proberen nog een keertje vriendschap te gaan sluiten met mijn naaimasjien dat heeft besloten zich tegen mij te keren.