Zo, terug in Amsterdam. Het lijkt wel alsof ik hier nooit ben weggeweest. Het is hier een beetje mijn derde thuis aan het worden. Mjin eerste thuis is Belgie en mijn tweede is natuurlijk IJsland. Soit. Er lopen nog steeds te veel toeristen rond, meer dan de vorige keer zelfs. Op de Dam is het momenteel niet te doen. De locals vloeken nog steeds uitgebreid op andere fietsers, vooral dan op toeristen op de fiets. Mijn agressieve fietsbelduim werkt nog perfect.

En Amsterdam blijft een fantastische stad. Ik blijf er bij dat het meer weg heeft van een groot dorp. Gisteren bijvoorbeeld waren E. en ik even een koekje gaan kopen en toen we terug de straat inliepen waar onze werkplek is, zagen we net een melkboer bezig met een levering. Op datzelfde moment kwam een man op een fiets voorbij. “Dag melkboer,” hoorde ik hem zeggen waarop de melkboer hem begroette met “Dag visman,”. Visman? Vooraan in het bakje van de fiets lag inderdaad vis. Het deed me helemaal denken aan die openingsscène van Belle en het Beest. Daar gaat de bakker met z’n brood als altijd, hij raakt het kwijt al is het oud… Bonjour, bonjour. Ok, ik heb die film vorige week nog een keertje bekeken. Waarschijnlijk verklaart dat het een en het ander. 😛

We waren iets verder in de straat van onze werkplek. In die straat zijn enkele steegjes en in die steegjes staan regelmatig nogal gure personages. Op dat moment stond er een man met een rode jas aan het begin van een steegje. Hij was precies aan het wachten op iemand. Waarschijnlijk een dealer. E. en ik waren twee meter verder toen we plots een fiets hard tegen de grond hoorde gaan. “Politie!” hoorde ik iemand roepen. “Doe je mond open!”. Ik draaide me om en zag dat de man met de rode jas op de grond lag. Bovenop hem zaten drie struise kerels. Aan hun handelingen te zien hadden ze ervaring met zomaar mensen te bespringen vanaf de fiets. Politie in burger. Jawel.

Voor de rest is hier alles dik in orde. Alleen de qwerty toetsenborden steken me een beetje tegen. Aaaargh… qwerty. De a en de q, die wissel ik al niet meer. De z en de w wissel ik nog regelmatig. En de m is een ramp. Een ra;p schreef ik. Mwah.