Veel spannende dingen gebeuren er de laatste tijd niet. Ik doe braafjes mijn werk en bevind mij daarom meestal binnen het gebouw. Deze week moet ik lunch gaan halen wat wil zeggen dat ik om 12u even er van tussen uit muis, mij naar de Albert Heijn haast om daar allerlei voedingswaren in mijn mandje te dumpen en vervolgens snel ik terug in een vliegende vaart naar de werkplek. Het is een welkome afwisseling.
Maar vandaag moest ik gaan flyeren. Eigenlijk schrijf ik hier alleen over mijn flyermomenten, maar dat zijn dus de momenten dat ik buiten ben en dat er iets gebeurt. Ik doe ook ander werk, geloof het of niet. Maar tijdens de flyermomenten ben ik buiten en beleef ik dingen en zie ik dingen. Ik zag bijvoorbeeld een man op een hele hoge fiets rijden. Je weet wel, zo een van die prehistorische fietsen waarbij de bestuurder ontzettend hoog zit. Nu vraag ik me al een hele tijd af hoe je opstapt op zo’n fiets.
Ik dwaalde heel eventjes rond door het Huis Marseille. Even dacht ik dat het een spookhuis was toen de deur vanzelf openging en toen bleek dat er niemand naar buiten kwam en ook niemand zich schuil hield achter de deur zelf. Ik zweer het, ik had nooit als klein meisje in Haunted House in Disneyland mogen binnengaan. Nooit. Of ik heb een net iets te levendige fantasie. Dat is natuurlijk ook een mogelijkheid.
Het hoogtepunt van mijn flyerroute was toch toen ik aanbelde bij een fotografieles en de lerares me even uitnodigde om al haar leerlingen even zelf aan te spreken en uit te nodigen voor de grote opening van de expositie aanstaande vrijdag. Goed, het was geen grote groep mensen, maximum vijftien, maar daar stond ik dan. Het praten ging verdacht goed. Geen gestotter. Duidelijk gearticuleerd. Een grapje er tussen in. Plankenkoorts? Hoezo plankenkoorts? Het leek alsof ik nooit iets anders had gedaan in mijn leven. Ha! En de leerlingen, een hele hoop vrouwen en enkele mannen, keken me glimlachend aan, waarschijnlijk denkend: “Wat zit ze nou toch allemaal te zeggen? Ik versta er niets van met dat vreemde accent.”. Ach ja. Ik ben in ieder geval trots op mezelf. Nah! 😛
