Maandagochtenden zijn altijd een beetje chaotischer dan alle andere ochtenden van de week. Meestal overleef ik de chaos wel en raak ik zonder al te veel stress op mijn werk. Deze ochtend was het net iets anders. Toen mijn gsm liet weten dat het tijd was om op te staan, greep ik naast het piepende onding en zwaaide nogal bruusk tegen mijn bril, die naast mijn gsm lag. De bril tuimelde van het nachtstandje en viel een kleine twee meter naar omlaag. Lang leve hoogslapers. Ik hoorde een zachte plof, zette de gsm die nog steeds aan het piepen was af en draaide me nog eventjes om. Meteen uit mijn bed springen is nog altijd niet mijn sterkste kant.

Een tiental minuten later stond ik op de onderste tree van mijn laddertje. Mijn bril had vorige week nog zo’n duik gemaakt. Ik begin te vermoeden dat dat ding zelfmoordneigingen heeft. Die keer lag hij mooi op het matje onder aan het laddertje. Deze keer niet, zo voelde ik met mijn voet. Oh-oh. Daar, op dat moment, begon de chaos. Ik draag een bril om een wel zeer goede reden: ik zie anders niets. Ik heb -6 aan beide ogen. Vanaf -8 ben je volgens de mutualiteit slechtziend, want dan betalen ze je glazen en zo allemaal terug. Dus, ja, ik ben ongeveer blind zonder bril. Ik zie wazige vormen, maar om een bril terug te vinden zie ik absoluut niet genoeg. Er zat niets anders op dan rond te tasten op mijn vloer.

Na vijf minuten had ik mijn bril nog steeds niet gevonden. Ik kon mijn hospita er bij halen, maar zij sliep waarschijnlijk nog en ik wilde haar niet onnodig wakker maken. Doemscenario’s speelden zich al in mijn hoofd af: met de fiets Amsterdam doorkruisen zonder een steek te zien (volgens mij is dat eigenlijk nog best doenbaar, niet dat ik het ga wagen, maar het is doenbaar), werken aan de computer met mijn neus tegen het scherm gedrukt,… Toen merkte ik plots een vreemde vorm op bij het paar sokken dat bij mijn schoenen lag. Al tastend ontdekte ik dat het mijn bril was. Yuy! Mijn bril! Ik knuffelde het ding even en zette het toen op mijn neus. Ik kon weer zien! Een waar mirakel. En zo begon mijn maandagochtend. Yup, yup, goedemorgen.