Het was afgelopen vrijdag Volle Maan, laat ik daarmee beginnen. Intussen weten mijn trouwe lezers wel dat de Volle Maan en ik een vreemde band hebben. Er overkomen mij altijd goede dingen tijdens die drie dagen. Klinkt compleet absurd, ik weet het, maar neem het van mij aan, het is zo. Geen vragen bij stellen, gewoon accepteren. Dus… Volle Maan. *produceert een wolf-die-huilt-naar-de-volle-maan-geluid*

Ik was zaterdag met mijn zus en haar toekomstige echtgenoot naar den Ikea geweest, waar ik mij serieus heb moeten inhouden niet allerlei ongelofelijk fantastische spulletjes te kopen om mijn studiootje nog een beetje mee op te vrolijken. We waren voor ons bezoek aan den Ikea ook even bij een kledingwinkel gestopt, want ja, ik heb nog steeds niets om aan te doen op het huwelijk van mijn zus en dat is volgende maand al. Ieks. Paniek. Hoewel ik in die winkel een prachtig kleedje van Vero Moda pastte, was het toch niet helemaal dat. Te gewoontjes. Mijn zus trouwt maar een keer he. En ik ben nu eenmaal getuige. Dat is toch iets bijzonders. Het kleedje werd dus braafjes teruggehangen in het rek.

Na ons geshop gingen we naar het appartement van de zus en haar vriend (waar we eerst een paar loodzware en gigantische dozen de trap op sleurden met veel gegiechel), surften de zus en ik toch nog een keertje naar Unique Vintage. Misschien hadden ze hun collectie geüpdatet en zat er iets anders leuks tussen. Mijn wereld stond even stil toen hét plots weer op het scherm verscheen. Het Ultieme Jurkje. MIJN! HEBBEN! MIJN! MIJN! MIJN! Jammer genoeg is het zo dat als ik echt iets wil, ik ook al-les zal doen om het te krijgen. ALLES.

Snel mailde ik naar de persoon die me de vorige keer had teruggemaild dat Het Ultieme Jurkje out of stock was of ze het even opzij kon houden. Ik zat namelijk niet op mijn eigen computer en ik ben te lomp om wachtwoorden te onthouden. Ze mailde binnen de vijf minuten terug dat ik heel snel moest zijn als ik Het Ultieme Jurkje wilde, want ze werden overspoeld met bestellingen. Gnaaaah! Dus gebruikte ik verschillende “wachtwoord vergeten” links, vloekte als een echte ketter, veranderde een tweetal wachtwoorden en bestelde als de bliksem dat jurkje. De vorige keer werd me binnen het uur teruggemaild dat Het Ultieme Jurkje jammer genoeg niet meer in stock was in mijn maat. Intussen zijn we twee dagen verder en nog geen nieuws. Er staat intussen wel “order processed” als ik inlog op de site zelf. Dat is goed? Toch? Man, ik overleef niet nog eens “sorry, maar dat jurkje is out of stock”-mail, dus het moet gewoon in orde zijn. Nah!  Of niet. Net nog eventjes gekeken en bij mijn vorige bestelling stond ook “order processed”. Maar… maar… maar… Dan hadden ze al lang iets moeten laten weten! De vorige keer lieten ze iets weten binnen het uur. Nu is het twee dagen geleden. Natuurlijk wel feestdagen. Nee, nee. Het moet gewoon in orde zijn. HET. MOET.

PUNT.