De ene drukke week lost de andere af. Het is echt niet meer te doen. Het todo-lijstje voor deze week is eindeloos, want er komen steeds maar meer dingen bij. Het ‘s avonds, als je dan eindelijk een keer rustig in je comfortabele stoel zit, merk je dat het al half tien is en dat je nog zoveel ging doen. Stofzuigen bijvoorbeeld, de afwas niet laten staan, douchen, de pmd op tijd buiten zetten, die duizenden mailtjes schrijven en versturen die al zo lang staan te wachten, kleintje updaten, die ene film bekijken. Je bedenkt je dat je echt echt echt naar de dokter moet, dat je naar de bank moet om online banking aan te vragen zodat je niet altijd naar de bank moet om bedragen over te schrijven, dat je nog even moest bellen naar die ene vriendin om te vragen hoe het nu eigenlijk gaat, dat je echt dat ene cadeautje moet kopen voor die ene persoon, dat je kaarsjes moest branden, veel kaarsjes… oh ja en tussendoor zou je ook nog eigenlijk illustraties moeten maken in je vrije tijd voor je werk.
Nog even en ik verdrink.
Blub.
rustig inademen en uitademen, repeat
Ik weet precies wat je bedoelt. Ik hanteer volgend truukske: ik weet van mezelf dat ik de leuke dinges (naaien en bloggen) wel gedaan krijg; die krijgen altijd voorrang. Ook de absoluut noodzakelijke (douchen) gebeuren wel. Het zijn die ambetante (bank, mails, bellen, vuilbak) die lang aanslepen. Als ik na een week merk dat er geen enkel ambetant ding van mijn lijst verdween, neem ik mezelf voor om elke dag tijdens de komende week een ambetantigheid aan te pakken. Elke dag eentje, that’s it. Voor de rest mag je leuke dinges doen 🙂
Ken het probleem. Ongelofelijk hoe lang een rekening of factuur in mijn tas kan blijven plakken vooraleer ik er iets mee doe 🙁 En ja ik heb PC banking! Ugh.
En ja, ik doe ook liever de leuke dinges eerst. Mja, aangezien er volgende week een collega blijft logeren MOET ik nu wel kuisen :p Zo kan het ook hé.