Zo moeder, zo dochter

Ik zorg er voor dat ik minstens een keer in de twee weken een bezoekje breng aan de mama en de papa. En ja, dan neem ik mijn vuile was mee, maar dat zijn details. Deze middag zat ik weer in het ouderlijke huis in de zetel en uiteraard bleven de liefdesperikelen van mezelve niet achterwege. Zo gaat dat nu eenmaal bij mij. In plaats van te zeggen “ach ach, kop op, dat komt allemaal wel in orde,” begon mijn mama over haar liefdesverleden te vertellen. Als ik dacht dat het al erg was bij mij met freaks en idioten, man, man, man, dan had ik het toch wel zéér goed mis. Misschien is dat gewoon genetisch bepaald, freaks en idioten aantrekken. Nee, zelfs niet misschien. Het IS gewoon zo. Ik ben er nu volledig van overtuigd. Qua verhalen wint zij met vijf kilometer voorsprong. Ik bedoel: mannen in pelsfrakken met sandalen er onder, gekoppeld worden aan een man die zelfs moest hij de laatste man op aarde zijn nog geen vrouw te pakken kon krijgen en halve ontvoeringen en zo. Echt, zelfs mijn Muhka date is er niets tegen. Niets zeg ik u.

Op een bepaald moment was de mama aan het vertellen dat ze een zwak had voor mannen met baardgroei. Dat is blijkbaar ook erfelijk. Dus giechelde ik dat ik daar ook op viel. Drie-dagen-baardjes zijn gewoon… *zwijmel*. Wie dat kan weerstaan is gewoon gemaakt van ijs of steen of een mix van de beide voorafgaanden. Mijn zus heeft die genen ook geërfd, denk ik, gezien de stevige baardgroei van haar echtgenoot. Ik voegde nog steeds lachend toe: “En dan val je voor iemand als papa met zo’n glad huidje!”. De mama zat in haar zetel te giechelen en instemmend te knikken. En toen bedacht ik mij dat de jongeman die de afgelopen tijd een grote rol heeft gespeeld in de soap die ik mijn leven noem, dat die eigenlijk ook helemaal geen baardgroei heeft. Misschien val je toch niet altijd voor je “type” mannen. Vreemd. Maar goed.

Zo zie je maar, appels vallen af en toe niet heel erg ver van de bomen he.

3 thoughts on “Zo moeder, zo dochter

  1. Ik viel altijd op mannen met donkere ogen en donker haar, het zuiderse type dus, uiteraard ook mét stoppelbaardje. Het mislukte echter altijd en nooit was ik echt gelukkig.

    Nu ben ik ondertussen twee jaar samen met Lief. Lief heeft knalblauwe ogen en blond haar, én een stoppelbaardje. Ik vind hem razend knap. En ik ben gelukkiger dan ooit.

    Met de stoppelbaard zat ik dus in de juiste richting te zoeken, de rest was fout. 🙂

Comments are closed.