Grijze haren

Ik dacht dat ik vandaag EINDELIJK tussen wat minder rommel zou kunnen leven, dat ik mijn boeken en dvd’s in mijn Expedit kast kwijt kon. Eindelijk. Na een maand uit dozen en zakken te hebben geleefd. De kleerkast zou woensdag volgen. Vriend D. en ik begonnen er goed gemutst aan. Plots merkten we dat een tussenplank die eigenlijk vier gaten moest hebben, er maar twee had. Uhm? Ok dan. Dan maar met twee. De kleine plankjes kregen we ook niet helemaal in de zijkant geduwd. Normaalgezien gaat dat vanzelf, of toch alleszins met vriend D. zijn spierkracht, maar de bouten leken nu te lang. Ze geraakten er zelfs niet in toen we het grote geschut, de hamer, bovenhaalden. Vriend D. liet meteen weten dat er iets niet klopte. Ik wilde hem niet geloven. Het kon gewoon niet. Ik heb nog nooit problemen gehad met Ikea spullen in elkaar te steken. Nog nooit.

Ik bekeek de handleiding nog eens en dacht dat we misschien een verkeerde handleiding hadden meegekregen. Dus zocht ik op de Ikea site de handleiding voor de kast op. Het was een andere handleiding dan die die ik in mijn handen hield. Daar was een plank met maar twee gaten in plaats van vier. Daar waren bouten met een ander nummer. De logische verklaring leek me dat ik een doos had met nieuwe elementen (bouten, buitenste planken, doos 1 met andere woorden) en dat ik een doos had met oude elementen (tussenschotten en plankjes).

Inruilen leek me logisch. Manuel en ik hadden toch een tripje naar de Ikea gepland komende dinsdag, dus dat zou allemaal wel in orde komen, ware het niet dat het kasticket spoorloos verdwenen is. Ik ben een kasticket-bijhouder. Ik hou eigenlijk allerlei nutteloze dingen bij. Maar dit kasticket… nope. Nergens te bekennen. Van zo’n dingen word ik pissig, krijg ik zenuwinzinkingen en word ik hysterisch. Plus, het is dan nog eens een periode waarin me liever zou terugtrekken in een grot. Grote hysterie dus. Ik weet dat ik dat ergens moet hebben, maar ik weet gewoon niet waar. Ik heb mijn handtas vijfhonderd keer uitgemest (heb nog een Ikea kastticket van vorig jaar december gevonden… uhu, dat vind ik dan uiteraard wel), maar niets. Op de koop toe was ik er zo naar uit te kijken om mijn kamer EINDELIJK, na een maand, een beetje in orde te krijgen, maar nee hoor. Dingen gaan nooit volgens plan bij mij. Het is alsof er daarboven ene grinninkend op een wolkje zit en denkt: “Nu ga ik Kathleen eens goed bij haar denkbeeldig pietje pakken se,”.

Momenteel ben ik het gewoon allemaal zo beu. Die muur: eerst al dat behangpapier er af, schuren, primen, schuren, eerste laag, schuren, tweede laag,… Dat alleen al heeft bijna twee weken in beslag genomen. Al die rommel. Al dat vuil. Ik wil gewoon eindelijk eens in een leuk kamertje slapen. Een waar er meer staat dan een bed en een tafel. Pffff… Nu dinsdag eens lief gaan kijken naar de meneren van de Ikea. Ze moeten me geen nieuwe doos meegeven, die oude bouten zijn al meer dan genoeg. Anders moet ik die bouten zelf korter maken. En anders sja… 100€ gewoon… weggegooid. Het geld groeit hier jammer genoeg nog altijd niet aan de bomen. Het zou soms handig zijn.

*zucht*