Geduld is een schone deugd

Of dat zei de mama toch altijd. Vlak nadat ik de 50.000 woorden had bereikt (daar gaan we weer), had ik mezelf getrakteerd op een klein cadeautje, bij wijze van schouderklopje voor mezelf. Een tijdje terug kocht ik in de Slegte “De tovenaar op het witte paard” van Shanna Swendson en ja, dat klinkt even melig als het is. Maar potdekke, chicklit gecombineerd met fantasy, het viel serieus in de smaak. Helemaal Harry Potter, maar dan anders. Leuker! Toen bleek dat er een tweede boek en ook een derde boek was, besloot ik die te kopen. Eerst het tweede boek en toen ik mijn 50.000ste woord op het scherm had zien verschijnen het derde boek.

Uiteraard bestelde ik het boek via bol.com, want ik vind bol cool. Punt. Tot nu toe heb ik er nog nooit problemen mee gehad dus iedereen blij. Normaalgezien als ik daar iets bestel ligt het binnen de week wel in de brievenbus, maar deze keer wachtte ik en wachtte ik. Deze avond kwam ik thuis en mijn teleurstelling was groot toen ik merkte dat er nog steeds geen pakje op mij lag te wachten. Ik vertelde Lime, die net was binnengekomen, over het pakje. Zij zelf had enkele weken geleden ook een pakje dat nooit was toegekomen, dus ik vreesde het ergste.

Even later hoorde ik de deurbel. Ik zat te naaien en hoorde dat Lime ging opendoen. Ik dacht dat het huisgenoot H. omdat ik Lime even hoorde babbelen. Ik trok er mij niet al te veel van aan en richtte al mijn aandacht weer op naald en draad. Tot ik naar beneden ging om te koken en een pakje zag liggen op de bank in de gang. Een pakje met mijn naam er op en in grote letter bol.com. “Hell yeah!” dacht ik. En eindelijk, eindelijk, eindelijk kan ik weer beginnen lezen. Hoera! Hoera!

En als u mij nu wil excuseren, ik heb een afspraak in bed. Met mijn boek.