Psychic

Kerstkadootjes raden, op de een of andere manier ben ik daar steen en steengoed in. Gisteren bewees ik dat nogmaals op het kerstfeestje bij de familie van de vader van Het Vriendje. Jaja, kerstfeestje met mensen die ik nog nooit had gezien, maar het viel allemaal zeer goed mee. Ik heb me vooral goed geamuseerd met een klein drie-jarig grut en haar pony’s. Maar goed, kerstkadootjes raden dus.

Een van de nonkels van Het Vriendje kreeg een kado in een zakvormige verpakking. Zijn echtgenote had net een donkergrijze fleece met enkele tekeningen waar rood in verwerkt was in ontvangst genomen. Dus Kathleen dacht even na. Gezien het soort mensen dat het waren, leek het me logisch dat de vrouw iets matchy matchy voor haar man had gekocht. Dus ik boog me naar Het Vriendje dat naast me zat toe en fluisterde:
“Een rode fleece, wedden we?”
Hij lachte was en zei dat ik aan het zeveren was. Tot zijn nonkel het pak opende en er daadwerkelijk een rode fleece uit haalde. Het Vriendje keek me ietwat verbaasd aan en vroeg me hoe ik had geweten wat zijn oom, die ik daarvoor nog nooit had gezien, zou krijgen. Ik haalde mijn schouders op en legde hem uit dat ik de vrouw in staat achtte om iets matchy matchy te kopen voor haar echtgenoot. Zo zagen die mensen er gewoon uit. Een beetje mensenkennis kan je ver brengen.

Enkele pakjes later was het aan Het Vriendje zelf om zijn pakje open te doen. Hij was wat aan het rammelen met zijn pakje.
“Misschien is het een Nintendo DS,” giechelde ik, “Of nee, een hoofdtelefoon!”
“Een hoofdtelefoon zou cool zijn!” antwoordde hij daarop.
En beste kijkbuiskindertjes, wat gebeurde er toen? Inderdaad. Het Vriendje haalde een beest van een hoofdtelefoon uit de verpakking. Heel de avond liep hij dansend en zingend met die hoofdtelefoon in zijn armen gekneld door het huis. Blijkbaar was dat een zeer fijn cadeau. Ofwel had Het Vriendje iets te veel wijn gedronken. Dat is ook een mogelijkheid. 😀