Dingen die ik me afvraag: mijn achternaam

Toen ik me inschreef bij de bibliotheek van Leuven, moest ik mijn identiteitskaart afgeven. Die hadden ze nodig voor mijn naam, adres en meer van dat soort gegevens. Je zou denken dat ze de eID chip daarvoor gebruiken, maar niets is minder waar. Het werd allemaal manueel ingevoerd. Daarna legde de vrouw aan de infobalie me uit dat ik als ik mijn boeken wilde verlengen, ik dan via het internet moest inloggen met mijn kaartnummer én mijn achternaam als wachtwoord. Ik zou het wachtwoord daarna nog kunnen veranderen. Heel druk was het op het moment niet. Er stond misschien nog een iemand achter mij.

Toen ik merkte dat ik nog enkele boeken had liggen en dat ik nog maar tot de 18de maart had om ze uit te lezen, besloot ik deze verleng functie eens uit te testen. Verschillende keren probeerde ik mijn achternaam, maar zonder enig resultaat. Nu is het zo dat mijn achternaam om de een of andere bizarre reden NOOIT juist wordt geschreven. En met nooit bedoel ik ook daadwerkelijk NOOIT, tenzij mensen moeite doen om het op te zoeken. Ik ging er vanuit dat ergens een bug in het systeem zou zitten, dus las ik in een razend tempo “Komt een vrouw bij de dokter” van Kluun deze ochtend uit. Het komt zelden voor dat ik ween bij een boek. Man, gejankt dat ik heb. Als een klein kind.

Dus bracht ik mijn boeken binnen deze ochtend en leende twee nieuwe boeken uit (Lichtekooi van Emma Donoghue en De plek van de verloren dingen van Cecelia Ahern – stonden allebei op mijn lijstje 🙂 ). Bij het uitlenen krijg je altijd een ticket met daarop de titels van de boeken die je hebt uitgeleend en de datum tot wanneer je ze mag bijhouden. Het was pas bij het ophangen van het briefje aan mijn prikbord dat ik het zag. Blijkbaar heet ik bij de bib van Leuven niet Kathleen Verhetsel. Nee, ik heet er Kathleen VANHETSEL. Het is eens iets anders dan de gebruikelijke Verhelst, Verhulst of Vermetsel. Geen wonder dat ik dan niet ingelogd raak in hun systeem als ze zelf al te stom zijn om een doodgewone achternaam bestaande uit een voorvoegsel (VER) een lidwoord (HET) en een achtervoegsel (SEL) niet kunnen overtypen. En dat zijn dan bibliothecarissen die dagelijks met hun neus in de boeken zitten. Die moeten toch kunnen lezen wat er staat, toch? Schandalig gewoon. Volgende keer ga ik ze er toch maar eventjes op wijzen, want wie weet wat voor snoode plannen zou ik anders wel allemaal niet kunnen uitvoeren onder mijn ‘nieuwe’ naam. Ha! 😛

5 thoughts on “Dingen die ik me afvraag: mijn achternaam

  1. Tja, de bib van Leuven…

    Ik ging er woensdag boeken ontlenen, maar toen ik mijn briefje kreeg, bleek er een boek te weinig op te staan. Ik vroeg dat aan de bibliothecaresse, zij nog eens proberen, en weer niet…

    “Ah,” zei ze toen, “Ik zie het al. Dat boek is vermist.”

    Inderdaad ja…

  2. Och, mijn naam schrijven ze ook nooit juist. Dan spel ik letterlijk VAN (één woord) en dan G E Y T E .. en dan zie ik ze er nog ‘n N achter zetten. Argh! 🙂

  3. Het achternamenprobleem, ik ken het. Daarom dat ik meestal nog voor ze vragen ‘van elkaar of aan elkaar?’, ‘met e of i?’, ‘met d, t of dt?’ al dicteer hoe ze het moeten schrijven.

    Trouwens, zo’n moeilijke achternaam heb je eigenlijk toch niet? Ik zou al serieus moeite moeten doen om die verkeerd te schrijven …

  4. […] niet eens de moeite mijn achternaam juist te schrijven OOK AL DICTEERDE IK HEM LETTER PER LETTER (where have we seen that one before?). Nee, ze maakte er zelf maar wat van, Verhetelsel meerbepaald. Luisteren is ook al te veel […]

Comments are closed.