Een Expedit kast in elkaar steken. In de handleiding staat duidelijk dat je het niet alleen moet doen, maar uiteraard moest ik weer koppig zijn. Ik moest en ik zou die kast in elkaar steken. Ik had intussen al twee van datzelfde soort in elkaar gestoken met de hulp van vriend D. Eentje in elkaar steken zonder hem, dat moest ook wel lukken. Met verdacht veel gevloek, geslaag, geschop, geklop, nog meer gevloek en misschien hier en daar wat gebrul, lukte het me. “Ha!” dacht ik en zette mijn handen triomfantelijk in mijn zij, “die wussies van de Ikea onderschatten de kracht van een vrouw alleen!”. Vervolgens rolde ik met mijn denkbeeldige spierballen, keilde ik de handleiding naar de andere kant van de kamer en deed een overwinningsdansje.
Maar hoogmoed komt voor de val, zo zegt het spreekwoord en dat is inderdaad een waarheid als een koe. De val was pijnlijk. Nee, maak je maar geen zorgen om de kast, die staat er nog in een geheel. Mijn rug daarentegen voelt aan alsof die gebroken is in tweeduizenddriehonderdenvier stukjes. Hoogmoed, het is nergens goed voor. Dus, de volgende keer dat je me op twitter ziet schrijven “gaat een Expedit kast in elkaar steken” of eender ander meubel, hou me dan tegen. Afgesproken?
Ha, ik heb deze zomer ook zo’n 4×4 Expedit in elkaar gestoken. Ook alleen en heb het ook mogen voelen. Er was zelfs een ader in één van mijn vingers gesprongen (van te veel te duwen en te trekken) waardoor heel mijn vinger dik en blauw stond. 😀
Verzorg je maar!
Volgende keer dat ik het zie verschijnen kom ik helpen, want ik doe dat ook graag, zo’n kasten in elkaar steken 🙂
Had me toch gewoon gevraagd kieken, ik ben ondertussen expert geworden 🙂