Je hoort het geluidje en je gaat kijken wat voor spammail er nu weeral je mailbox is binnengeslopen, maar je ziet helemaal geen spam. Nee, je ziet een mail van een L. die enthousiast meldt dat ze gaat trouwen met S. Even breek je je hersenen. L. en S.? Welke L. is dit (er stond uiteraard geen achternaam bij)? En plots dringt het tot je door. Je beste vriendin uit het middelbaar waarmee het contact enigzins verwaterd is, die L. Je beste vriendin die je na je jaartje in IJsland hebt kunnen overtuigen toch iets te beginnen met S., want het zag er best een goede jongen uit en je weet hoe het gaat: meisje en jongen worden hopeloos verliefd, beste vriendin wordt een beetje aan de kant geschoven. Aangezien beste vriendin op dat moment zoveel meemaakte in haar eigen leventje, gingen de twee elk hun eigen weg uit.
Tot je een mailtje krijgt. Met daarin de aankondiging dat ze gaan trouwen die L. en die S., die je een dikke vijf jaar geleden wist te overtuigen het toch maar een kans te geven. En je dacht dat je geschrokken was toen ze enkele jaren geleden aankondigden dat ze een huis gingen bouwen. Nee hoor. De schok was minstens even groot, waarschijnlijk groter. Niet alleen blijkt dus iedereen plots zwanger te zijn, nee, iedereen blijkt opeens ook te trouwen. Ik vermoed dat dat de komende jaren alleen maar erger zal worden, al dat getrouw en gekinder. Maar zolang iedereen blij is, ben ik ook blij.
Maar toch sta je dan effe stil en kijk je naar je eigen leventje. Bijna vierentwintig, absoluut niet zwanger en misschien maar beter ook, absoluut geen trouwplannen en daar ben ik ook niet meteen droevig om en zelfs over samenwonen wordt er niet meteen nagedacht. Soms lijkt het alsof de hele wereld aan een razend tempo voorbij gaat en dat ik gewoon ter plekke blijf trappelen. Soms stoort me dat, andere keren ben ik blij dat ik me geen zorgen moet maken over een lening, pampers en wat voor bruidskleed ik wil dragen. Dan ben ik blij dat ik nog vrij en vrolijk kan rondhuppelen als een dartel veulen en momenteel is het eigenlijk vooral het tweede. Laat al die anderen maar trouwen en kinderen kweken, intussen vind je mij in de dichtsbijzijnde wei hinnik geluidjes te produceren. Of bellen te blazen. Het laatste is realistischer. ๐
Hehe, belletjes blazen, vooral belletjes blazen ๐
Jij staat toch ook niet stil? Als je nu vergelijkt met net een jaar geleden…
En: je bent vrij en dartel, maar je hebt wel de mogelijkheid om eventueel samen te wonen, te trouwen en kinderen te krijgen. En het feit dat die mogelijkheid er is, vind ik persoonlijk heel geruststellend. Je weet dat het kan, en net daardoor kan je vrij en dartel door het leven gaan zolang je dat nog wil, zonder (al te grote) zorgen ๐
Blaas maar vrolijk bellen, alles komt op zijn tijd hoor. Op mijn 24e kon ik ook nog helemaal niet aan samenwonen, trouwen of zo denken. Help…..op mijn 28e ook nog niet
en zie nu op mijn 31e ben ik vrolijk aan het aftellen naar mijn trouwdatum binnen enkele weken ๐ . Nu voelt het helemaal perfect aan.
23? En je maakt je daar zorgen over? Toen was ik nog aan het studeren, trouwen en kindjes waren toen wel heeel ver weg. Nu ben ik dertig en hoeft het nog steeds niet, dat trouwen en die kindjes krijgen… Zorgen maak ik me daar niet over. Mijn vriendinnen doen dat wel, trouwen en kinderen krijgen, maar moet ik dat dan per sรฉ ook doen? Nee toch. Ik zal zelf wel kiezen wat ik wil.
Jij zit ook wel een beetje in een andere situatie he, L. en S. zijn al een 5-tal jaar samen en jij… euhm… ik weet niet juist hoe lang, maar we zullen nog eens klappen binnen een jaar of 4 ๐
woeps, mijn comment was al weg…
daar moest dus nog bij: ik woon nu al wel 3,5 jaar samen maar ik vindt leeftijdsgenoten die trouwen en al kindjes hebben ook nog raar hoor ๐
Niet trouwen voor je 40 bent. Neem het van mij aan. Met kinderen moet je misschien iets minder lang wachten. ๐