Uncategorized

Down under

Vrijdag trokken Het Vriendje, ik en een hoopje familieleden naar het centrum van Antwerpen om daar de verjaardag van mijn nicht T. te vieren. Achttien werd ze. Bovenop haar verjaardag was het ook een afscheidsfeestje. Ze vertrekt zondag voor een jaar naar Australië. Het lijkt een traditie te worden die van nicht op nicht doorgegeven wordt. Mijn nicht L. trok naar Nieuw Zeeland toen ik elf of twaalf jaar was. Toen ze mij daarover vertelden, want jammer genoeg heb ik niet zoveel contact met die nicht, wist ik meteen dat ik dat ook wilde doen. Het hoeft niet persé Nieuw Zeeland te zijn, maar gewoon, een jaar in het buitenland vertoeven, dat zag ik wel zitten. Een dikke zes jaar later stond ik in IJsland te klappertanden. Een jaar lang. Hoewel dat klappertanden gelukkig niet zo lang duurde. En nu, vijf jaar nadat ik terug ben van mijn eigen avontuur, vertrekt nicht T.

Ik had haar een cadeautje gemaakt. Een boekje vol me doe opdrachten zoals “zorg dat je in een Australische krant terecht komt,” of “plak hier de wikkel van je favoriete Australische snoepje,”. Een boekje om herinneringen in te verzamelen. Nicht T. was er enthousiast over en een paar andere familieleden blijkbaar ook. Haar opa bleef er een hele tijd in bladeren tot hij bij de laatste pagina kwam. Hij stond vervolgens op, kwam naar me toe en zei dat hij het een zeer fijn cadeau vond. “Maar,” zei hij en duwde de laatste pagina onder mijn neus, “ik denk dat je ‘verandert’ hier beter met een D had geschreven,”. Oops. Ach ja, de laatste pagina, het was laat, ik was moe toen ik het had gemaakt, prinses der spellingsfouten en dt-fouten, *insert nog veel meer excuses hier*

En nu maar hopen dat nicht T. er een leuk boekje van maakt dat ik volgend jaar eens kan in bladeren. 😉

You Might Also Like

  • AnamCara

    Een superlief geschenk!

  • Sara

    Heb je er foto’s van gemaakt? Van dat boekje? Lijkt me supertof!!

  • Pin It on Pinterest