Een dik jaar geleden had ik de gekste week van mijn leven. Ik verhuisde, leerde Het Vriendje kennen en veranderde van job en dat allemaal in een week tijd. Het Vriendje en ik besloten ons jaar samen te vieren door op restaurant te gaan. We kozen voor Turquoise op de Naamsevest in Leuven. Ik was er nog nooit geweest, maar was er wel al verschillende keren voorbij gelopen. Het zag er best gezellig uit. Dus Het Vriendje en ik trokken daar heen.
Toen we er aankwamen, was er niemand om ons te begroeten. Er zaten wat klanten achterin, maar er was geen personeel te bespeuren. We gingen even op ontdekking en zagen in de keuken een man staan. Die man moest ons gezien hebben, want hij kwam naar ons toe. “Een tafel voor twee alsjeblieft,” vroeg ik waarop de man zei dat we wel even zouden moeten wachten, want hij stond er alleen voor deze avond. Ach, we hadden tijd. Massa’s tijd. Dus zetten we ons aan een tafeltje achterin. Al snel bleek dat de man zowel de zaal bediende als in de keuken de gerechten aan het klaarmaken was. Hij hield de zaak gaande in zijn eentje.
Ik had een beetje schrik voor wat het resultaat zou zijn, maar toen we na een uur ons voorgerecht voorgeschoteld kregen kon ik mijn smaakpapillen nauwelijks geloven. Heerlijk. Ook Het Vriendje was er helemaal van in de wolken. “Dit is het wachten echt wel waard geweest,” besloten we. De man had ons bij het opnemen van onze keuzes gezegd dat enkele keuzes niet verkrijgbaar waren omdat ze verse producten gebruikten en sommige ingrediënten voor die gerechten waren nu niet te vinden. We proefden allebei dat ons voorgerecht inderdaad bestond uit kraakverse ingrediënten met een goede mix van kruiden.
Na nog een klein uurtje wachten, het was intussen al opmerkelijk rustiger geworden in het restaurant, kwam onze hoofdschotel. Opnieuw stonden we helemaal versteld van de kwaliteit van het eten. Echt ongelofelijk lekker en goed afgewerkt. We smulden er op los en besloten intussen dat we zeker nog eens zouden terug gaan naar dat restaurant. Voor ons jaar en een week samen zijn of zo, grapten we. En toen kwam het dessert. Overheerlijke chocomousse en ijs waar Het Vriendje helemaal gek op was: ambachtelijke straciatella.
Terwijl we aan het eten waren, hoorden we de kok/ober/… tegen een andere klant vertellen dat hij er alleen voor stond omdat iemand op vakantie was, de ander zijn vrouw was aan het bevallen en nog een derde was ziek. Hij had heel de avond de zaak alleen gerund. Het Vriendje en ik waren met verstomming geslagen. We hadden inderdaad wat langer moeten wachten, maar dat was het meer dan waard geweest. Op de koop toe was de man er in geslaagd zijn klanten zorgzaam en vriendelijk te behandelen, ook al stond hij onder massa’s stress. Het was helemaal het tegenovergestelde van wat ik zaterdag had meegemaakt in dat naaimasjienziekenhuis. Echt chapeau.
Lekker eten, goede bediening, gezellige avond en dat allemaal dankzij één man die per ongeluk dezelfde naam deelde met Het Vriendje en dat in een restaurant dat de naam draagt van mijn favoriete kleur. Ha! Toeval? I think not! 😉
Geweldig dat ik hoor hoe die Turquoise is, want ik wil daar ook al lang eens gaan eten 🙂 Thanks voor de info, ik denk dat ik er binnenkort ook eens een tafeltje ga reserveren… Misschien ook voor ons “jubileum”. Trouwens: proficiat met jullie één jaar samen! De tijd vliegt 🙂
Amai zeg, ferme kerel blijkbaar. In je eentje een restaurant runnen op dergelijke manier, het is weinigen gegeven. Respect!
En proficiat met jullie jaartje trouwens 🙂
ah ja Turquoise, daar gaan wij ook graag.
Was de kok niet te gestresseerd dan? We zijn begin juni met een groep geweest toen het er stampvol zat en hij liep bloednerveus rond. Zijn vrouw was toen ook al buiten strijd, normaal gezien leidt zij de zaal. Er waren toen wel 2 obers aanwezig maar zij hadden ons orders beetje door elkaar gekregen waardoor de kok dus de nodige stress gekregen had en ons een hele gefrustreerde uitleg kwam geven. Maar alles is prima in orde gekomen.
En lekker is het er zeker! Njam!
Turquoise is idd een goed restaurant. En als je de tijd hebt, is dat wachten helemaal niet zo erg.