Gereisd

Londen

Goed. Londen. Waar moet ik beginnen? We hebben zoveel gedaan, zoveel gezien en zoveel meegemaakt. We hebben twee dagen de echte toerist uitgehangen, een dag hebben we doorgebracht met een Londense vriend van Het Vriendje en de laatste dag hebben we Portbello Road in Notting Hill onveilig gemaakt. Dat vat het zo’n beetje allemaal kort samen. En dan nu wat uitgebreider.

Het Boekje
Omdat ik de slechtste planner in Vlaanderen en omstreken ben, besloot ik dat ik daar toch maar eventjes iets aan moest doen. Het Vriendje is namelijk ook geen al te grote planner en anders zou het misschien allemaal een beetje in het water vallen. Dus kocht ik een boekje en begon alle nuttige informatie die ik kon vinden er in te schrijven: telefoonnummers van het hotel, zetelnummers voor in de Eurostar, welke musea gratis te bezichtigen waren, in welke wijk wat te doen was,… Uiteindelijk bleven er nog behoorlijk wat lege pagina’s over. Ik besloot deze op te vullen met opdrachtjes voor in Londen, net zoals ik mijn nicht een volledig boekje met doe opdrachten had gemaakt voor haar jaar in Australië. En zo kwam het dus dat we gisteren nog op het laatste moment naar Hyde Park reden in de underground gewoon om foto’s te kunnen maken terwijl we bellen bliezen en om bloemen en wat grassprietjes te kunnen plukken en dat enkel en alleen omdat het in het boekje stond. 😛

Thee vlekHyde Park bloem en grasZitplaatsen

Het Hotel
We zaten in een klein, gezellig hotelletje vlakbij Hyde Park. Het bed was goed, het ontbijt viel best wel in de smaak en de kuisploeg behandelde, Carla, onze teddybeer, zeer goed. We ontdekten haar op een avond tussen twee handdoekzwanen aan. Handdoekzwanen, jawel. Een waar kunstwerk. Het enige minpunt was het brandalarm. Zoals het hoort, hing er in onze kamer een rookalarm. De nacht van zaterdag op zondag werd ik wakker door een irritant gepiep. Ik dacht eerst dat het van buiten kwam, maar zelfs nadat Het Vriendje het raam had dichtgedaan, bleef ik het gepiep horen. Uiteindelijk vielen Het Vriendje en ik toch in slaap… totdat we allebei wakkerschrokken van het brandalarm dat in onze kamer afging. Geloof me, wakker worden met zo’n hels lawaai in je oren om vijf uur ‘s nachts, dat kan je humeur wel een beetje verpesten. We schoten snel in onze pijama’s en snelden de gang op. Op dat moment hield het alarm op. We hoorden hier en daar nog wat gerommel, bijvoorbeeld in de kamer boven ons, maar er waren geen gillende mensen, er was nergens rook te bespeuren of ruiken en het hotelpersoneel dat aan de balie zat hield zich ook bijzonder rustig. We zijn dan nog maar wat gaan slapen. Of hebben toch een poging ondernomen tot.

De drukte
Waddefok was dat?! De eerste twee dagen hebben we de toeristische trekpleisters gedaan (denk maar aan The Tower, Millenium Bridge, Big Ben, Trafalger Square, Buckingham Palace, Picadilly Circus,…) en o-ver-al was er vééél te veel volk. Ik heb het niet op grote groepen mensen samen. Ik ben klein en voel me dan een beetje verstikt. Uiteraard had ik wel verwacht dat er toeristen zouden zijn en dat het een beetje druk zou zijn, zo midden in het hoogseizoen in Londen, maar ZO druk? Op sommige plekken leek het net alsof je in Disney was als je de wachtrijen zag. Het Vriendje heeft dan ook even afgezien met mijn reactie op die drukte. Arm Vriendje.

De musea
We hebben er vier gedaan, waarvan er drie min of meer uitgebreid. In The National Portrait Gallery hebben we de collectie schilderijen van de Tudors gezien wat best wel de moeite waard was. Daarna hebben we nog een beetje rondgedwaald en hebben we de portretten van bekende en minder bekende mensen bekeken. En we lachten, maakten grapjes en hadden onnozele conversaties over bepaalde schilderijen. Een voorbeeld:

Het Vriendje: Ah kijk, dit is Watt
Ik *doen alsof ik hem niet gehoord had*: Wat?
Het Vriendje: Watt
Ik *doen alsof ik hem niet gehoord had*: Wat?
Het Vriendje: Watt, je weet wel, van de…
Ik *doen alsof ik hem niet gehoord had*: Wat Watt?
Het Vriendje: Wa…
Ik: Ik ben er mee aan ‘t zwanzen
(ik denk dat ik het nog even langer had kunnen volhouden, maar volgens mij had Het Vriendje dan een zenuwinzinking gekregen of zo 😉 )

Daarna hebben we een korte stop gemaakt bij The National Gallery, die om de hoek lag, maar daar was het echt te druk voor woorden. We hebben twee minuten lang een schets van Leonardo Da Vinci bewonderd, omdat Het Vriendje nog nooit een Da Vinci van dichtbij had gezien en daarna zijn we weer vertrokken. Later die dag zijn we dan ook nog even het Natural History Museum binnengesprongen waar we een leuke “doe tentoonstelling” … deden. Het was een biologieles in vermomming, maar wel een leuke les, eentje over de voortplanting van de mens, de werking van spieren en botten, gezichtsbedrog en het geheugen. We hebben ons serieus uitgeleefd. Vervolgens lieten we ons meevoeren naar de mammal zaal waar we ons vergaapten aan de levensgrote blauwe vinvis. En toen werd het ons er even te warm en zijn we naar buiten gevlucht.

De volgende dag hadden we afgesproken met een vriend van Het Vriendje en zijn we samen naar de Rosetta steen in The British Museum gaan kijken. We hebben intussen ook nog enkele andere zalen bewonderd zoals de Egyptische zaal, de Assyrische zaal, de Iraanse zaal, de Zuid-Amerikaanse en Noord-Amerikaanse zaal en de Leven-en-Dood zaal en de eetzaal ook. Daar aten we een stukje chocoladetaart. De beste zaal van heel het museum. 😉

De wandelingen
Ik had, net zoals ik voor mijn uitje met de zus naar Keulen en mijn uitje met Het Vriendje naar Amsterdam, twee stadswandelingen afgeprint van Citygidsen.be. De ene was 4,6km, de andere 8,4km. Dat leek ons doenbaar. Alleen hadden we de voor we begonnen aan onze eerste (de korte) wandeling op de eerste dag begonnen, heel Kensington Gardens en Hyde Park te voet doorkruist, om vervolgens rond te gaan lopen in Covent Garden en een bezoek te brengen aan de tempel van de Vrijmetselarij (kijk niet zo, dat is écht de moeite waard, dat is een belachelijk mooi gebouw). Tegen dat we aan het vertrekpunt kwamen van de eerste wandeling, The Tower, waren we allebei al een beetje kapot. Dus hebben we veel pauzes genomen aan de oevers van de Thames.

De tweede wandeling, die we op de tweede dag maakten, tsja, toen was ik nog een beetje kapot van de dag ervoor, dus hebben we die héél erg op ons gemakske gedaan. Een rustpauze hier en daar. Maar we maakten de fout niet genoeg te drinken, waardoor we een beetje uitgedroogd raakten en dat mijn beste mensen, is geen fijn gevoel. Dus hebben we onze wandeling vroegtijdig afgebroken na ons bezoek aan The Natural History Museum. Maar eigenlijk kon dat niet echt kwaad, want we moesten op tijd in West End zijn voor de musical die we gingen zien.

De musical
Want ja, we gingen ook naar een musical. Chun Yi, the legend of Kung Fu. Ik had zelf Grease voorgesteld maar toen ik de getormenteerde blik in de ogen van Het Vriendje zag en hem “Doe me dat alsjeblieft niet aan,” hoorde smeken op zijn beide blote knieën (lichtelijk overdreven), besloot ik dat Chun Yi ook wel een goede keuze was. Het was op z’n zachtst uitgedrukt, behoorlijk spectaculair. Het verhaal was behoorlijk flauw en voorspelbaar, maar boy oh boy, de kung fu was knap en de mannen hadden mooie gespierde armen. Lalala. De Nederlander die naast mij zat was ook onder de indruk: “Nou, normaalgezien zie ik dit alleen op het internet,”. Ik heb een paar keer de mond van Het Vriendje moeten dichthouden, want ik had schrik dat hij anders het tapijt in het Coliseum ging onderkwijlen. 😉

Het bewijs
Ik, in een rode telefooncel, vlakbij de Big Ben, aan het luisteren naar de kiestoon. Kan het Londenser? Dat was trouwens ook een opdracht uit het boekje. 😛

Waar is Kathleen?

Londen
Het was een geslaagde reis en zeker voor herhaling vatbaar. Er is nog zoveel te zien in Londen, dingen die we misschien maar vluchtig hebben gezien of helemaal de kans niet toe hebben gekregen om te zien (we zijn bijvoorbeeld niet bij Madame Tussauds geraakt, ook al stond dat wel heel hoog op ons lijstje met dingen die we wilden doen) en we willen zeker die vriend en zijn mogelijk, potentieel vriendinnetje die hem vergezelde (ze wist zelf niet helemaal hoe de situatie in elkaar zat :P) nog eens terug zien, want om heel eerlijk te zijn was dat toch wel een van de hoogtepunten van onze Londenreis. We hebben ons te pletter geamuseerd met die twee in de pub.

You Might Also Like

  • co²

    Het enthousiasme straalt uit je verslag! Zalig! Dat boekje met doe-ideetjes is trouwens leuk gevonden… Groetjes

  • Ráchie

    Ik zou graag zelf ook zo’n boekje hebben :$ Ik ben jaloers op je creativiteit 😉

  • Pin It on Pinterest