Morgen trek ik naar de dokter om bloed te laten trekken. Intussen is het bijna een maand geleden dat ik de grond van nogal dichtbij mocht bewonderen en mjah, daarna is het niet echt veel beter geworden. Mijn energiepeil is nog steeds bijzonder laag en heel de tijd een bloeddruk hebben die precies niet echt stabiel is, is ook niet meteen motiverend. Dus morgen naar de dokter. Weeral. Maar het moet gewoon.
Nu ben ik niet meteen een grote fan van bloed laten trekken. Ik heb geen problemen met naalden, nope, maar wel met dat “oei, mijn bloeddruk zakt momenteel verschrikkelijk hard” gevoel. Ik heb in heel mijn leven nog maar één keer bloed laten trekken, ook om na te gaan wat de reden was van mijn “aanvallen”. Er was geen verklaring voor. Joy. Maar om dat beetje bloed te kunnen bemachtigen, heeft de dokter wel serieus in mijn ader moeten peuteren, een keer aan de linkerarm, een keer aan de rechterarm, om daarna dus een beetje bloed uit de linkerarm te krijgen. En ik heb me toen heel erg sterk gehouden. Echt waar. Maar ik was daar om antwoorden te vinden op de vraag “waarom val ik altijd flauw?”, dus kon ik de praktijk toch niet verlaten zonder eens een mooie demonstratie te geven aan de dokter? Dus deed ik dat, nadat ik terug in de stoel zat tegenover de dokter. En ja, ik dacht dat ik me ok voelde toen ik recht stond van de tafel. Niet dus.
Met dit prachtige verhaal in het achterhoofd gaan we even een poll houden.
Geen idee maar de link rechtsonder in je poll doet me vermoeden dat je schapenwollen bottekens zult dragen.
Please niet bloggen over de bloederige details, ik kan daar niet tegen!