Het plezanste land

Enkele maanden geleden ontdekte ik een mailtje van een trouwe lezer in mijn mailbox. Af en toe gebeurt dat wel eens. Hij bood me zomaar, gratis ende voor de niks tickets aan voor Bobbejaanland, gewoon omdat hij mijn blogje wel graag leest. Ik ga het niet ontkennen, ik ben behoorlijk gek op pretparken en als ik er gratis binnen kan, dan is het helemaal dik in orde. Dus ik zei uiteraard geen ‘nee’ tegen die tickets. Zo kwam het dat Het Vriendje en ik vandaag gratis ende voor de niks naar Bobbejaanland gingen.

We waren niet als een van de eersten binnen, maar we deden wel iets wat de anderen niet deden: tegen de klok aan de attracties beginnen. Hierdoor, of door een niet te verklaren kracht, moesten we letterlijk bij iedere attractie maximum tien minuten wachten. Van de Revolution gingen we de King Kong in. Van de King Kong gingen we naar de Speedy Bob. Daar werden we serieus bij de neus genomen door een medewerker. Hij zei tegen het jonge koppeltje dat voor ons stond dat rugzakken niet waren toegestaan in het park en vroeg of ze er geen veiligheidsbadge hadden aangehangen aan de kassa. Ook Het Vriendje en ik konden niet echt volgen. Vervolgens vroeg de medewerker aan ons vier of we eten meehadden in de rugzakken. Uiteraard. “Ja, eten dat mag niet mee binnen. Normaalgezien gaan die dan naar spullenhulp of worden die aan de medewerkers van het park gegeven. Mag ik eens zien, wat zit er allemaal tussen die boterhammen?”. Zijn collega die achter hem stond, kwam nauwelijks bij van het lachen, dus trok ik aan de mouw van Het Vriendje en fluisterde in zijn oor dat ze met ons voeten aan het rammelen waren. De man gaf toe dat hij een grapje aan het maken was en liet ons lachend instappen. Bij de volgende lading pretparkgangers deed hij net hetzelfde aan hun verbaasde gezichten te zien.

Twee of drie uur later, hadden we alle attracties gedaan. Zelfs aan de Dream Catcher en de Typhoon hadden we nauwelijks moeten aanschuiven. Dus slenterden we wat rond, gingen nog een keertje in onze favorieten, genoten van het herfstzonnetje en slenterden nog een beetje rond. Het was een superleuke dag. Ik heb gegild (en ben daardoor een beetje hees, klein detail), ik heb gelachen, ik heb vol bewondering naar de 4D cinema gekeken, ik heb een paar grenzen verlegd… en daarbij nogal gegild (dude, die sledge hammer, nooit meer van m’n leven, thankyouverymuch) en ik heb voor het eerst in mijn leven helemaal vooraan in een rollercoaster gezeten. Yeah! Ik denk dat Het Vriendje en ik bijna alle attracties hebben gedaan, buiten die dingen die gericht zijn op hele kleine kindjes. Bobbejaanland, dat blijft toch een plezant land zenne. 🙂

Je weet wel wie, nogmaals bedankt voor die tickets! Je bent geweldig!

3 thoughts on “Het plezanste land

  1. Allez joh, die Sledge hammer, da’s de topper daar 😉
    Trouwens: zeker ook eens naar Phantasialand gaan, da’s een nóg plezanter land! 🙂

  2. […] Het was vijftien jaar geleden dat ik nog in Bobbejaanland was geweest. Vijftien. Zot eigenlijk. Maar zoonlief is fan van pretparken en zijn ouders ook, dus stond er deze vakantie een uitstapje naar “een” pretpark op het verlanglijstje. We zijn de afgelopen jaren een paar keer naar de Efteling en een paar keer naar Plopsaland geweest, maar kleine jongens worden groot en willen in nog snellere achtbanen kunnen. Dus besloten we afgelopen maandag af te zakken naar Bobbejaanland. […]

Comments are closed.