Gebeurd

Kattenkwaad

Een van de eerste opdrachten in de cursus kinderboeken was een kennismakingsopdracht. We werden opgedeeld in paren en moesten gedurende een tiental minuten met elkaar praten over hoe we als kind waren. Daarna moesten we een tekstje schrijven met de persoon waarmee we hadden gepraat als hoofdpersonage, maar dan wel zijn of haar “kleine” ik. Vorig jaar hadden we dezelfde opdracht gekregen en toen had ik belachelijk veel geluk met mijn partner. Ze had een tweelingszus en komaan, tweelingen dat is altijd een prachtig onderwerp. Dit jaar had ik waarschijnlijk nog meer geluk. Naast mij zat een vrouw die gibberend al het kattenkwaad dat ze had uitgespookt tijdens haar jonge jaren vertelde.

Dit is het stukje dat ik in tien minuten schreef tijdens de les (met de hand mind you. Dat gaat wat trager, vandaar de lengte van het schrijfseltje).

—-
“Sttt…,” fluisterde Kristina tegen haar beste vriendin An. Buiten hoorden ze de andere kinderen op de speelplaats roepen en gillen. Kristina giechelde even. Ze hield een zware kassei in haar handen. Die had ze aan de kant van de weg gevonden.
“Daar is de boekentas van Sofie,” An wees naar de donkerblauwe tas die bij de achterste bank stond .
Ze waren muisstil. Niemand mocht hen horen of zien, anders zouden ze weer straf krijgen. De meester had er al mee gedreigd An in een andere klas te zetten. Dat mocht niet gebeuren.
Kristina opende de boekentas. Het leek wel een vuilnisbak met al die lege snoepwikkels. Ze boog zich voorover om de kassei tussen de twee schriften en de pennenzak te leggen. Haar twee lange vlechten vielen naar voor. An stond zenuwachtig naast haar te trappelen. Kristina legde enkele snoepwikkels over de kassei. Sofie zou er nooit iets van merken. Voorzichtig sloot ze de boekentas en zette hem terug zoals ze die gevonden had. Hun klasgenootje zou vanavond haar boekentas niet meer kunnen opheffen.
“Kom!” giechelde ze en nam de hand van An vast. Oh, wat zouden ze hier vanavond als ze samen naar huis wandelden om moeten lachen. Kristina sloot de deur van de klas en met pretlichtjes in de ogen liepen ze naar de speelplaats waar hun klasgenootjes hen opwachten.
—–

En dan nu terug naar de NaNoWriMo.

You Might Also Like

  • Emma

    Inderdaad een klein stukje maar wel ontzettend leuk geschreven. Ik zit meteen in het verhaaltje. Leuk gedaan!

  • Ilse

    Megaleuk, zo’n cursus! En het is een erg leuk stukje dat je hebt geschreven. 🙂

  • Pin It on Pinterest