Het was lang geleden, zeer lang geleden zelfs, dat ik nog eens een kledingwinkel was binnengelopen, vervolgens iets van de rekken had gehaald en daarmee naar de paskamer was gelopen. Ik kan me het laatste kledingsstuk dat ik heb gekocht zelfs niet meer herinneren. “Shoppen” staat bij mij gelijk aan boeken kopen en daar eindigt het meestal. Oh ja, en knutselspullen natuurlijk, maar toch voornamelijk boeken. Dus daar stond ik gisteren in de H&M, niet bij de gewone collectie, maar bij de iets chiquere collectie. Daar ga ik altijd wel eens een blik werpen om te zien of er geen mooi jurkje of fijne flodderbroek hangt.
En plots zag ik een ballon jurkje. In heel mijn leven heb ik nog nooit zo’n jurkje aan gehad en ik had geen idee of ik daar wel mee zou staan, maar ach, passen kan geen kwaad. Dus trok ik me terug in een van de paskamers en trok mijn kleren uit. Mijn boots hield ik aan (ja, ik kan mijn broek, zo een bovenvernoemde flodderbroek uit de H&M, uittrekken zonder mijn schoenen te moeten uitdoen :P). Ik liet het jurkje over mijn hoofd glijden en bekeek het resultaat in de spiegel. Mijn eerste reactie? Een bravere, meisjesachtigere versie van Tank Girl, toch zo, met die boots er onder. Tot mijn verbazing had ik een taille. Mjah, eigenlijk is die er altijd, maar ik vergeet steeds weer dat ik die heb en de ballonvorm van het rokgedeelte verborg alle mankementjes een beetje in de heupregio. Yeah. I like.
Maar de bovenkant. He bah. Laten we het zeggen zoals het is, mijn bovenarmen zijn een van mijn vetopslagplaatsen. Vraag me niet hoe dat komt, maar zelfs in tijden van véél baantjes trekken in het zwembad, blijven ze een en al flubber. Het Vriendje noemde ze tijdens onze eerste date “mama-armen”. Ik heb het hem vergeven, maar vergeten doe ik niet. Oh nee. Intussen leunt hij wel graag tegen die mama-armen van mij omdat ze zo lekker zacht zijn. Jaha. Tsss. Soit. De bovenkant van het jurkje was zeer weinig flatterend. Alles behalve flatterend zelfs. Op de koop toe komt daar nog eens het brede-schouder-probleem bij kijken. Diepe zucht. Ik moet als het op bovenstukken aankomt altijd een maat hoger nemen, omdat ik breder ben op mijn schouders dan de gemiddelde maat 38. De rest van mijn bovenlichaam heeft er geen problemen mee, heel het stuk van de buik tot aan de borst past perfect, maar mijn schouders, oh boy. Maat 40 was dan nog afgrijselijker aan de bovenkant. Deuken en plooien die er niet moesten zijn, een beha die langs de armgaten kwam piepen,… Ik heb een vermoeden dat ik gewoon de onbestaande maat 39 ben.
Maar dat rokje en die taille…
Maar die bovenkant…
Maar dat rokje en die taille…
Maar die bovenkant…
Zucht.
Met pijn in het hart hing ik het jurkje terug op de kapstok om het vervolgens terug in het rek te hangen. Het leven, het kan hard zijn als je niet een of ander model bent met de gemiddelde maten. Of normaal gevormde bovenarmen. Langs de andere kant, nu heb ik er weer een reden bij om zelf mijn kleren te leren maken. Ha! HA! Als u mij dan nu wil excuseren, ik ga op zoek naar een patroon voor een ballon rokje. En een leerboek kleren naaien. En een pakketje eindeloos geduld om patronen over te tekenen.
Ik ken het probleem! Wat je eens moet doen, is terugkeren naar de winkel, en een schoon boleroke of gileke boven dat kleedje aandoen, dat kan helpen om bepaalde dingen te verbergen.
Trouwens, trinny en sussanah komen naar leuven, dus als ge “professioneel” kledingadvies wilt (samen met afgesnauws worden over hoe lelijk je huidige kledij wel is) dan moet ge maar es gaan zoeken op de site van vitaya.
ps: ik vind uw huidige kledij niet leijk, maar dat is nu eenmaal wat trinny en sussanah doen.
Wat jammer is dat! En is het zoals Lucie zegt niet op te leuken met een versje of bolero? Wat zou de perfecte kledingmaat hebben toch ideaal zijn!
Ik ken het probleem wel. Ik pas nauwelijks kleren, terwijl ik toch een normaal figuur heb (denk ik dan).
Zit het op de ene plek goed, dan zit het op een andere plek weer niet goed. En ik heb ook altijd een tussenmaat nodig die nooit bestaat.
Shoppen.. ik word er nooit vrolijk van. 😉
Burda! Zowel voor hun patroontjes als hun ‘iedereen kan naaien’ handboek..
Als je tips nodig hebt 😉
Ik heb alleen maar problemen met kleren. Ik heb heel smalle schouders en een taille. Dus qua truitjes heb ik een maat 36/38. Maar ik heb dikke flubberbenen en een giant ass, dus qua broeken en rokken heb ik al snel maat 40/42.
Wat resulteert in ugliness in winkels. Ik sta met bijna niets dat er tegenwoordig gefabriceerd wordt. En ik heb dan ook van die gigantische armen. Ik noem ze zelf ‘chicken wings’. En op sommige momenten doe ik alsof ik ga vliegen terwijl ik ‘kijk naar mijn chicken wings!’ roep. ^^