Af en toe loop ik wel eens door De Slegte op zoek naar een leuk boek en het gebeurt wel eens dat ik daar iets vind, tussen al die boeken. De cover van Generatie 1000 euro sprak me ontzettend aan. Felgroen met een lachend spaarvarken. Ook de flaptekst leek veelbelovend, dus besloot ik er vijf euro voor neer te tellen.
Het verhaal is geschreven door twee jonge dertigers uit Italië, Antonio Incorvaia en Alessandro Rimassa. Hun probleem? Dankzij een paar wetten die onder Berlusconi van kracht zijn gegaan, is het nogal moeilijk voor jongere om een goed betaalde job, laat staan een vaste job te vinden. Er zijn betaalde stages, project-contracten, jaar-contracten en zo voort, maar blijkbaar niet echt iets bindends. Ze moeten zien rond te komen met een nettoloon van 1000 euro per maand, soms zelfs minder. Een eigen huis kopen zit er niet in. Een eigen appartement huren eigenlijk ook niet echt. Snoepreisjes hier en daar, dat mogen ze al compleet vergeten.
De twee auteurs hebben het slim aangepakt. Ze hebben het manuscript volledig op een website gezet waar iedereen die interesse had het gratis kon downloaden en er was behoorlijk wat interesse. Heel wat jongeren herkenden zich in de situatie van de vier personages. Claudio en drie anderen, huren samen een huis in Milaan. Iedere dag trekt Claudio braaf naar zijn werk, waar hij zijn bloed, zweet en tranen in een nieuw marketingplan steekt om mobiele telefoons aan de man te brengen. Hoewel hij zijn werk uitstekend doet, maakt hij geen kans op een promotie en krijgt hij aan het einde van de maand slechts een schamele duizend euro nettoloon.
Samenhuizen met anderen, aan het einde van de maand niet weten hoeveel ze nog in hun portofeuille zullen hebben, zenuwinzinkingen krijgen bij onverwachtse rekeningen, promoties aan zich voorbij zien gaan, ontslagen worden, de liefde,… Het verhaal werd een ware hit in Italië. Een uitgever besloot dan ook om het manuscript uit te brengen in boekvorm en zo doorbraken de twee auteurs hun viceuze cirkel van onderbetaald te zijn. Ze zijn nu beiden freelance journalisten die al wat beter boteren dan de zogenaamde “Generatie 1000 euro”.
Het boek is dun en krijg je met gemak uitgelezen in een paar dagen tijd. De personages zouden een beetje beter uitgewerkt kunnen worden, maar je leeft wel mee met hun situatie. Op sommige momenten is het zelfs een echte pageturner. Het verhaal geeft je wel een heel ander beeld van Italië. De zuiderse, relaxe levenstijl maakt plots plaats voor hardwerkende, overuren kloppende, onderbetaalde jongeren. Niets zuiderse, relaxe stijl. Weer iets bijgeleerd.
En het boek is blijkbaar intussen ook verfilmd. Ha!
