Mijn potlood schreeuwde om aandacht toen ik thuis kwam. Hij stak meteen een tirade af dat ik hem niet meer graag zag en dat ik niet meer naar hem omkeek, u weet wel hoe dat gaat. Dus heb ik me maar even neer gezet, hem vastgenomen en deze jongedame getekend. Stiekem hou ik toch nog altijd van mijn mechanische potlood, maar dat heb ik uiteraard niet luidop gezegd. Anders stijgt het hem meteen naar zijn hoofd. Misschien heeft hij gelijk, misschien moet ik hem toch af en toe wat meer aandacht geven.
Klik voor groter.
als ge dit omschrijft als een doodle dan wil ik zien wat ge tekent als ge serieus bezig zijt 😮
waaw…
hoe komt het da gij nog ni beroemd zijt?
ik zou iemand vermoorden om zo te kunnen tekenen – u dus 😉
Die jurk… cool!
Ze is mooi!
Mijn mechanische potloden gaan altijd meteen stuk, dus vandaar dat ik nu gewoon alles met een simpele 2h teken. (Lekker licht, want ik ga er meestal toch met andere materialen weer overheen.)
tres wendi pini 🙂
ppsstt ik heb hier nog wel ergens een lege muur 🙂
Tiens, eens een andere, rankere figuur. Intrigerend.
Gij zijt dus echt één van de mensen wiens tekeningen ik in de fik zou willen steken opdat de mijne er dan beter zouden uitzien.
*jaloers* 😉