Gemaakt

Mousseline voor het wikkelrokje

Verhuizen heeft zo zijn voordelen. Zo ontdekte ik in een van mijn knutseldozen een lang vergeten patroon voor een wikkelrokje. “Ideaal!” dacht ik, want ritsen inzetten en ik, dat wil toch nog steeds niet al te best lukken. Dus alle mogelijke rokjes waar géén ritsen bij komen kijken, dat zijn de goeikes. Plus, op de patroonomslag stond in grote letters “easy”. Met mijn ervaring van knuffels en tassen maken, zou een “easy” patroon wel moeten lukken.

Ik besloot wijselijk toch maar eerst het patroon op wat cheap ass stof te proberen. Het was de eerste keer dat ik een kledingstuk aan de hand van een patroon zou maken en mij kennende zou dat niet goed aflopen moest ik meteen op mooie, dure stof beginnen. Achteraf bleek het nog niet zo een slecht idee te zijn geweest. De nepen aan de achterkant van de rok, het soort nepen dat eigenlijk aan de binnenkant van de rok moet zitten, sja, die staan een beetje aan de buitenkant. Ik zag het pas toen ik de onderkant van de rok aan het omzoomen was. ‘t Is uiteraard geen zicht. Ahum.

Soit. Het was duidelijk een “easy” patroon, want eens ik alle patroondelen had uitgeknipt duurde het maar twee uur en een half om heel dat geval in elkaar te steken én om te zoomen. Ik had verwacht dat het langer zou duren. Een avond of twee. Het enige wat ik ga veranderen eens ik een rokje uit mooie, dure stof ga maken is de lengte. Ik zou het nog een twee à viertal centimeter korter willen, tot net onder de knie. Nu komt de boord tot ongeveer vijf centimeter onder mijn knie en dat vind ik net iets te lang.

Ik heb me hiermee wel geamuseerd, maar ik heb er vooral veel uitgeleerd. Zo heb ik bijvoorbeeld proefondervindelijk ondervonden dat je best alle symbooltjes overneemt van het patroon, inclusief die rare bollekes ook al weet je niet waarvoor die dienen. Het zal achteraf wel duidelijk worden. Het heeft me ook behoorlijk wat vertrouwen gegeven in mijn naaikunsten. Nog niet genoeg om aan het Ceylon jurkje te beginnen, maar toch genoeg om een volgende uitdaging aan te gaan. Eens bedenken wat die gaat zijn. Maar eerst nog een “nette” versie van dit rokje maken.

Alleen maak ik me een beetje zorgen om Odette, mijn naaimasjien. Die heeft besloten een raar geklik te maken wanneer ik naai. Ik vertrouw het voor geen meter. Geen meter zeg ik u. Als ik zelf geen oplossing vind, gaat ze toch wel eventjes binnengebracht worden bij de winkel waar we haar hebben gekocht. Yup.

PS: En ja, die bureaustoel en die andere stoel, die zijn momenteel onze “zetel” en inderdaad, schoenen horen niet thuis in de “zetel”. Er is nog een beetje rommel hier dat moet verdwijnen. Hier en daar moeten ook nog echte meubels komen, zoals een echte zetel en zo. Maar dat zijn details. Let er maar niet te hard op. 😛

You Might Also Like

  • Emma

    Echt gaaf dat je dat kan, ik heb laatst een patch op mijn vriend zijn jas genaaid en dat was al een hele opgave, haha!

  • Elisa

    Ik vind het echt gaaf er uit zien, ondanks dat hij niet helemaal goed was, maar ik vind hem leuk.
    (ik kam hier via Emma, erg leuke site)

  • Liesbeth

    Ik zou ook wel zo eens willen kunnen naaien… Het is zelfs zo erg dat ik mijn knopen van mijn jas meestal door mijn vriend laat aannaaien. :p (shame on me)

  • Pin It on Pinterest