Ceylon deadline stress

Tien redenen waarom het Ceylon jurkje niet afgeraakt tegen zaterdag

1. Ik dacht vorige week dat ik nog twee weekends had tot aan de trouw. Blijkbaar is het er maar een. Het was een druk weekend. Dus het enige wat ik heb kunnen doen is de stof wassen.
2. Gisterenavond thuis gekomen met een keel die zeer pijnlijk aanvoelde en ik stond zelf ook niet al te stevig op mijn benen. Uiteraard, koppige ezel als ik ben, heb ik wel de volledige vier meter stof gestreken. Daarna heb ik nog een paar huishoudelijke taken kunnen doen. Na het eten een warm bad genomen om mijn rug een beetje te laten ontspannen en na dat bad rechtstreeks in mijn bed gekropen. Ik denk dat het nog maar acht uur was toen, maar ik was moe genoeg om tot elf uur door te slapen. Het Vriendje ging toen slapen en heeft me even wakker gemaakt. Daarna gewoon doorgeslapen tot de volgende ochtend. Een avond slapen is niet meteen productief.
3. Met andere woorden, ik voel me niet echt optimaal. Ik voel me eigenlijk al maanden niet optimaal. Die gezondheid van mij begint me danig de keel uit te hangen. Ik slik iedere ochtend extra vitamientjes uit een potje waarop staat “verstevigt de natuurlijk weerstand,”. Ja, ‘t zal zijn dat. Ik merk er niets van. En ‘t was geen goedkoop potje uit het Kruidvat. Neuh. Een duur potje van bij de apotheker. Gnah. Het extreem veel slapen heeft me wel deugd gedaan.
4. Vanavond heb ik een bijeenkomst met de mensen van de kinderboekencursus die ik eind vorig jaar volgde. Het boekje is klaar en eindelijk gaan we het krijgen. Yuy! Ik ben er echt wel benieuwd naar. Maar dat is dus weer een avond die ik niet kan gebruiken om te werken aan het jurkje.
5. Ik wil er geen rush jobke van maken. Daardoor ga ik fouten maken en gaat het afgewerkte product er niet helemaal uitzien zoals ik wil.
6. Eigenlijk heb ik schrik om er aan te beginnen. Wat als het compleet mislukt? Ik heb ongeveer een halve meter reserve stof, maar toch… Wat als het mislukt? Wat als het helemaal niet zo vlotjes gaat als de test versie? Wat als ik nog aanpassingen moet doen aan het patroon? Wat als dat borstgedeelte nog rare rimpels maakt? Wat als ik opeens verdikt ben en ik toch een andere maat moet maken? En zijn mijn naaicapaciteiten eigenlijk wel goed genoeg? Is de stof wel geschikt? Duizend en één vragen. Te veel aan het denken, te weinig aan het doen.
7. Mijn goede vriend, het internet, leidt me ook serieus af… zoals gewoonlijk. Kijk, ik ben aan het bloggen terwijl ik stof zou kunnen knippen.
8. Ik heb zin om mij aan een paar kleinere dingen te zetten: een paar tassen of knuffels of zo. Iets waarbij ik minder faalangst voel.
9. Ik besef zeer goed dat er een alternatief is. Het jurkje moet niet persé af. Ik kan ook iets anders aandoen naar het feest. Dat zorgt er voor dat ik heel laks omga met mijn eigen voorop gestelde deadline.
10. Ik spendeer ongeveer acht uur per dag op mijn werk. Acht uur die ik zou kunnen spenderen aan het in elkaar steken van dat jurkje, maar nee… Werken. En na al dat gewerk kom ik stikkapot thuis. Dan moet er even gerust worden, even op adem komen door een beetje te lezen of een aflevering van een of andere leuke reeks te kijken. Met andere woorden, op het einde van de avond, hou ik toch niet meer dan een uurtje over om aan dat jurkje te werken. Ik moet mijn stof nog knippen, voorbereiden én naaien. Ik heb dus nog… bwah… drie uur dat ik er aan kan werken deze week. Op drie uur zet je geen Ceylon jurkje in elkaar. Ik toch niet alleszins.

Eén reden waarom het Ceylon jurkje wél zal afgeraken tegen zaterdag

1. Ik ben een verdomd koppige ezel en als ik iets in mijn hoofd haal…

Uiteraard hou ik jullie op de hoogte over mijn obsessie met die jurkje. Misschien kunnen jullie al onderling weddenschappen afsluiten of ik het haal of niet. Ga gerust uw gang. 😉