Aaah… Het Leuvens Stiksel. Ik ben zo blij dat Vixi dat allemaal geregeld heeft, want stiekem vind ik die avondjes echt zalig. Ik kon gisteren mijn naaimachine niet meenemen omdat mijn carpoolmaatje Kir niet kwam. Had ik mijn trouwe Pfaff kunnen meenemen, dan had ik verder gevloekt op het Ceylon jurkje. Maar ik was dus aangewezen op naald en draad. Gewapend met wat vilt overschotjes van Schanulleke ging ik dus naar Het Leuven Stiksel. Ik kwam terug thuis met een speldenkussen in de vorm van een lieveheersbeestje. En nee, ik gebruik nog steeds geen speldenkussens, maar ik heb er intussen wel twee liggen.
Maar het was weer een gezellige boel bij Het Leuvens Stiksel. Ilse die slaagde er in om het ritszakje in minder dan twee uur in elkaar te zetten. En Luce deed er ietsje langer over, maar het lukte haar ook. En trots dat ze was. Voor de rest was iedereen een beetje bezig met zijn ding. Er werd aan kleine meisjes jurken en aan grote meisjes rokken gewerkt, er werden patronen over getekend, er werd gebabbeld, gelachen en geroddeld over die feeks van de Singer winkel. Blijkbaar ben ik niet de enige die dat een feeks vind en die nogal haar vraagtekens heeft bij haar klantvriendelijkheid.
En toen kwam het hoogtepunt van de avond.
Ergens in maart blogde Eloleo over de stofjes die ze buit had gemaakt tijdens de retrodagen in de kringloopwinkel. Ik liet toen de volgende reactie achter op dat blogje (klik voor groter):
Gisterenavond haalde diezelfde blogster opeens een lading stofjes uit en haar verrassingspakketjes. We werden verwend. Yup. Maar tussen die stofjes… zat dat ene stofje. Ik kon mijn ogen er niet van af houden. Dus terwijl iedereen nog wat stond te babbelen, zette ik de eerste stap en haalde het stofje uit de hoop. Liefde! Het was gewoon “meant to be”. Nogmaals merci Eloleo. 😀
Wat ik er mee ga maken is uiteraard nog de grote vraag. Momenteel stel ik alle andere projecten een beetje uit zodat ik me kan focussen op dat Ceylon jurkje. Ik ga blij zijn als dat af is (en niet volledig mislukt, ahum), want dan heb ik eindelijk terug wat plaats op mijn bureau/naaitafel. Zo’n kleedje, dat neemt toch veel plaats in beslag eigenlijk.
(foto gestolen van Eloleo omdat de batterij van mijn camera leeg is)
Ik ben nu toch wel benieuwd naar dat Ceylon-jurkje!
Ik denk dat ik dat beeld van u met dat stofje in de hand nooit meer ga vergeten: die blik! Hahaha, zo grappig! En tof ook! … en nu ben ik ondertussen toch ook wel heel benieuwd naar die Ceylon-jurk.