De eerste dinsdag van de maand is het altijd een beetje feest, want dan is het Het Leuvens Stiksel. Gepakt en gezakt (ja, zelfs Odette het naaimasjien ging mee) stapte ik bij Kir in de auto.
Mijn avond stond eigenlijk in teken van zeefdrukken. Ja, zeefdrukken tijdens een naaiclubje. Ik weet het. Maar dat naaiclubje is tegenwoordig ook een brei- en haakclubje en misschien zelfs ook al een boekenclubje en een eetclubje. Dus zeefdrukken mocht ook wel aangezien dat een beetje met handvaardigheid en zo te maken heeft. Vorige keer had ik reikhalzend uitgekeken naar het freezer papier dat uiteindelijk geen freezer papier bleek te zijn, maar Kir stuurde me een paar dagen na dat stiksel een link door naar een tutorial op de site van Madame Zsa Zsa. Op die pagina werd uitgelegd hoe je met de wikkel van printerpapier hetzelfde effect kon bekomen. Kir kon wel een voorraadje van die wikkels uit de vuilnisbakken bij haar op het werk redden, schreef ze en ze zou die meebrengen. En zo geschiedde.
Er werd eerst een testje gedaan op een lap baalkatoen dat in een ver verleden gemaakt was met de gedachte het te gebruiken als placemat. En het testje slaagde grandioos. Ik was in de wolken. In de wolken zeg ik u! Ik moest me inhouden om de boel niet bij elkaar te gillen. Dit is het beste druk resultaat dat ik tot nu toe ben bekomen met allerlei niet voor de hand liggende materialen en geloof me vrij, ik heb al veel geëxperimenteerd met druktechnieken. Met andere woorden: lang leve Madame Zsa Zsa. En Kir.
Daarna zette slavendrijver Kir me aan het werk. 😉
Nee, nee, het was geheel vrijwillig als “dank u” voor het vuilnisbakduiken. Ze haalde een paar t-shirts van haar zoontjes boven waarop ik me mocht laten gaan. Voor haar jongste zoontje maakte ik een t-shirt met twee paddestoelen op. Het ventje is blijkbaar zo zot is op paddestoelen dat hij zelfs naar het carnavalsfeest ging verkleed als een. Haar oudste zoontje heeft nog een t-shirt tegoed. Achteraf bleek dat ik over lijm op de printpapierwikkel heb gestreken wat voor plekken zorgt. Lesje geleerd.
Voor de rest werd er weer veel gekletst, want er waren véél nieuwe gezichten, maar ook met de oude bekenden werd er gezellig gebabbeld. En ik kwam er gisterenavond samen met Vicky en Ilse achter dat ik op zoek moet gaan naar mijn innerlijke Ilse als ik ga naaien. Het zit namelijk zo dat ik een zenuwachtige naaister ben en zenuwachtige naaisters die maken fouten (je weet wel, in mouwen knippen en zo). Maar rustige, gefocuste naaisters, zoals Ilse, die werken hard en het resultaat is vrijwel foutloos. Dus ik ga mijn innerlijke naaister, een dikke zwarte dame met een accent uit het zuiden van de Verenigde Staten die kan vloeken dat het niet schoon is (ik moet haar dringend eens voorstellen), inruilen voor een Ilse denk ik.
En nu ga ik verder dingen bedenken die ik kan uitsnijden voor op t-shirts en dergelijken. U bent gewaarschuwd. (Foto’s met dank aan de geweldige Kir)
Geen slavendrijfster, gewoon heel groet fan van al dat grafisch talent!
grote fan
En toch wil ik die innerlijke naaister wel eens ontmoeten 🙂
haha, ik denk dat ik toch eens dringend zelf een blog moet starten, om mijn “foutloze” naaisels te showen, jullie zullen lachen denk ik 🙂
Jouw tekeningskes zijn zoo schatteeugh!!
nice! moet ik ook eens uitproberen… ik wil al lang eens simpel zeefdrukken
mijn vader is zeefdrukker en heeft daar thuis ook materiaal voor liggen, maar dat is allemaal iets te groots voor mij als ik gewoon kleine dingetjes op tshirts wil drukken… of babykleertjes 🙂
Ik ben jaloers op dat Leuvens Stiksel, weet ge ‘t?
Oh Kathleen, jij kan zo lekker sappig schrijven, love it!
Ik denk dat mijn innerlijke chaotische naaister de zus is van de jouwe 🙂 En voor mij is dat naaiclubje ook telkens feest! Echt nog geen seconde spijt van gehad!
Ik heb een stokje voor jou op mijn blog!