Appartement etiquette

In het begin toen we hier pas kwamen wonen, hadden we hier zeer weinig last van lawaai. Het was hier rustig. Het enige geluid dat we echt konden waarnemen was de prehistorische lift die behoorlijk wat decibels produceert, maar zelfs dat geluid konden we naar de achtergrond verbannen. Daarna leerden we dat naast ons een koppel met twee kinderen woont. Eentje van drie of vier en eentje van een jaar. Het oudste kind doopten we al snel “loud kid” en als we haar brullend in de lift hoorden naar boven komen dan spraken we de intussen legendarische woorden: “loud kid is loud again”. Yup. Wij spreken hier soms Engels, want dat is hip en cool en al.

Maar loud kid valt al bij al eigenlijk heel goed mee hoor. We lachen er wat mee en proberen het zo goed mogelijk te negeren. Uiteindelijk horen we haar voornamelijk als ze in de gang komt en heel af en toe als ze gestraft wordt. Er was zo’n memorable avond ergens in de zomer, maar daar ga ik niet verder op in gaan. Haar ouders begroeten ons altijd met een brede glimlach en ach, het is een kind. Ik denk dat wij ook wel ons deel lawaai maken met uhm… bepaalde… activiteiten. Dus daarin staan wij en onze naaste buren quit.

Helaas is er een nieuwe lawaaifactor bijgekomen. De onderburen. Voordien nooit iets van gehoord tot we enkele weken geleden een zeer stevige ruzie hoorden. Het raam stond op een avond open en we hoorden de vrouw alle mogelijke verwijten naar haar partner roepen in een sappig Frans. Het Vriendje en ik trokken onze wenkbrauwen even verbaasd naar omhoog, maar ach, een ruzie, dat komt in de beste relatie wel eens voor.

Alleen… Die ruzies bleven komen. Afgelopen zaterdag om zeven uur lagen we al wakker omdat de vrouw op de top van haar stem weer aan het schreeuwen was. “C’est toujours toi, toi, toi,”. Ik werd er door wakker. Klein detail: ik slaap met oordopjes in. Vrij goede oordopjes. Ik was behoorlijk pissig, daar kan je wel inkomen, vooral als je bedenkt dat ik zo had uitgekeken naar het weekend enkel en alleen om uit te slapen en wat rust in te halen na een vermoeiende werkweek.

Vanavond was het weer van dat. Er werd duidelijk met allerlei voorwerpen gegooid en de verwijten vlogen ook in het rond. De radio werd een beetje luider gezet, maar eigenlijk beginnen die ruzies wel een beetje storend te worden. Helaas kan je moeilijk gaan aankloppen bij die mensen terwijl zij in het hevigst van de strijd zitten om te zeggen dat ze alsjeblieft wat stiller zouden mogen zijn. Dat is een beetje absurd.

Nu is de vraag, wat doe je in zo’n situatie? Zet je zoals wij de radio wat luider? Probeer je rustig te blijven op een zaterdagochtend terwijl je weet dat je slaap er onder leidt? Ga je even aankloppen bij de buren en probeer je hen uit te leggen in je gebrekkig Frans dat de ruzies de rust verstoren? Laat je een briefje achter onder de deur? Bestaat er iets als een appartement etiquette hiervoor?

12 thoughts on “Appartement etiquette

  1. Hey,

    Ik lees je blog al een tijdje en ik wil je feliciteren met je werk!

    Ik herken het probleem met te luide buren, ik heb zelf een paar jaar in een appartement gewoond. Meteen naar de politie stappen is in mijn opinie niet meteen een goed idee. De kans bestaat dat je buren de stempel ‘asociaal’ gaan geven (+ kans op roddelende buren). Mijn vriend en ik hebben met de buren gepraat toen we hen eens toevallig in de gang tegenkwamen. Heel losjes, met een paar grappen en veel begrip. Wij hadden ook het probleem dat er weinig geluidsisolatie zat tussen het plafond en de vloer. Allicht is dat bij jullie ook het geval en dat betekent ook dat de onderburen jullie horen lopen. Kortom, mijn advies: probeer eerst het probleem aan te kaarten via een los gesprek. Vermijd ook het woord ‘ruzie’. Zeg gewoon dat jij hen af en toe hoort discussiëren. 🙂 Veel succes!

  2. Wij hebben een lawaaierige buurjongen. Hij heeft zijn muziek zo luid staan, dat van ‘s morgens 8 uur tot ‘s avonds 8 uur, onze meubels in huis trillen op de houten vloer. Nee, we horen niet alleen de bas, we horen alle instrumenten. Jammer genoeg niet het soort muziek waar wij van houden.

    Wij hebben met de buren gepraat hierover maar zij verklaren “onze zoon luistert niet naar ons, dus is er niets aan te doen”.

    Je zou kunnen proberen om met de buren te praten. Als dat niet lukt, moet je misschien de politie bellen. Dat is onze volgende stap ook.

  3. Ik heb een tijd in Gent boven een koppel gewoond dat alcoholverslaafd was en zo 1 keer in de maand ladderzat midden in de nacht thuiskwam, loeihard André Hazes muziek begon te spelen (olé) en dan begon ruzie te maken: roepen, deuren slaan, geduw & getrek in de gang, in de auto in de garage kruipen en gewoon 20 min lang op de klakson zitten duwen, ….

    ‘t Probleem was dat ik wist dat ze toen ladderzat waren en ik op zo’n moment nooit in mijn pyama dierf naar beneden gaan om iets te gaan zeggen.

    We waren toen wel al ons huis in Leuven aan het renoveren, dus ik wist dat ik uiteindelijk ging verhuizen. ‘k heb gewoon op mijn tanden gebeten, meestal gebeurde het op een vrijdag of zaterdagnacht en kon ik de dag erna uitslapen en naarmate de ruzie escaleerde vertrok wel altijd een van beide met slaande deuren waarna het weer stil werd.

    Een keer ben ik wel gaan aankloppen op een avond toen enkel nog maar het muziekvolume omhoog ging en toen heb ik veel excuses gekregen, maar ja, uiteindelijk zit het er dan toch weer eens bovenarms op.

    Tja, ik heb nooit het lef gehad iets te doen, en ik ben gewoon verhuisd. ‘t Is wel ellendig als je op zoiets moet luisteren.

  4. Ik zou het doen zoals Mona voorstelt, eerst eens (proberen) mee te praten. Werkt dat niet, dan bel je toch naar de politie.

    Alvast veel succes!

  5. Wij hebben hier een soort van onuitgesproken regel: iedereen begrijpt dat je graag je muziek eens luid zet, dus als de bovenbuur zijn klassieke muziek luid zet, zet ik mijn eigen muziek wat luider, of zet ik de koptelefoon op. Zet ik mijn muziek eens luid, zet hij zijn klassieke muziek ook luid.

    In het huisreglement staat ook dat er na 21u geen lawaai meer gemaakt mag worden, dus de luide muziek stopt steeds op dat uur. Dat komt trouwens ook niet vaak voor, die luide muziek.

  6. Ik zou toch ook zeker iets ondernemen, als je die mensen niet kan aanspreken dan evt via de politie.
    Heb al wat ervaring met geluidshinder. In ons eerste appartement waren de bovenburen nogal luidruchtig in hun slaapkamer: ik werd daar soms midden in de nacht ‘klaar’wakker van! In een latere woning problemen met cafetariaburen die dachten dat ze een fuifzaal hadden; meermaals politie moeten komen voor geluidsmetingen … dat wens ik je niet toe !
    Succes ermee !

  7. Ik maakte hetzelfde mee toen ik nog op een appartementje woonden. Bij mij is het over gegaan toen het koppel uit elkaar ging. In ‘t begin maakten ze de ruzie’s nog goed door achteraf eens goed KRIEPKRIEP in ‘t bed te sporten. Toen dat niet meer lukte gingen ze blijkbaar uit elkaar en keerde de rust weer.
    Als huurder zou je misschien de huisbaas hier eens over kunnen aanspreken of anders de wijkagent? Lastig probleem,…

  8. dat hebben wij ook af en toe in ons appartement… de onderburen zijn maar heel af en toe aanwezig (reizende reporters) maar als ze er zijn durven ze wel eens naar elkaar roepen. Heel erg vervelend om de ongewilde getuige te zijn. Ik zou een briefje schrijven, als je aanklopt krijg je misschien een toevallig voorbijvliegend bord tegen je hoofd. 🙂

  9. Wij hadden destijds luidruchtige bovenburen (vooral muziek). De eerste dag dat ze er woonden, stond de muziek al zo luid dat ik mijn eigen muziek niet meer kon horen. Ben meteen gaan aanbellen, vriendelijk gevraagd om het zachter te zetten en ik werd de huid vol gescholden. Heb toen de huisbaas ingeschakeld, die ook met die buren is gaan praten. Daarna is het ietsje verbeterd, maar echt goede vrienden zijn we nooit geworden.

  10. Ik heb momenteel een nieuwe onderbuur, die blijkbaar wel eens zijn muziek erg luid zet. Ik probeer het te negeren. Zolang het niet dagelijks is, maak ik me er geen zorgen om en ben ik verdraagzaam. Zelf zet ik ook wel eens mijn muziek luider.
    Als het echter om een ruzie-end koppel gaat, is het wat mij betreft moeilijker. Bij regelmatige luidruchtige ruzies zou’k toch eens (op een andere moment) met die mensen gaan praten, en als ze niet voor reden vatbaar zijn, dan bel je volgende keer de politie maar. Succes ermee.

Comments are closed.