Gebeurd

London baby!

Vrijdagochtend reed ik op een ontiegelijk vroeg uur op mijn fietsje richting station. Een paar keer stelde ik mezelf de vraag wat ik in hemelsnaam aan het doen was, want zoals u zich wel herinnert had het behoorlijk wat gesneeuwd en de fietspaden lagen er dus vrij glad bij. En had ik al gezegd dat het ontiegelijk vroeg was? Om vijf uur ‘s ochtends lig ik meestal nog in dromenland. Maar achteraf gezien was dat allemaal wel de moeite waard.

Samen met de collega’s trokken we op teambuilding naar Londen. Yuy! Londen! We kwamen na een kleine omweg langs Brixton toevallig op het moment van het veranderen van de wacht aan bij Buckingham Palace, maar helaas stonden al die verdomde toeristen te hard in de weg om ook maar een berenmuts te zien. Pfuh. Stomme toeristen. En van William en Kate was ook al geen teken van leven te bespeuren. Pfuh. Flauw.

Daarna draaiden we ons om en trokken richting Picadilly Circus en Oxford Street. We liepen wat winkeltjes in en uit, waren onder de indruk van een levende muur in een bepaalde winkel, kregen honger en besloten iets te gaan eten in Wardour Street. Nu wilde ik zelf graag een cupcakeje gaan eten bij The Hummingbird Bakery en ik wist dat er een filiaal was in Portobello Road, alleen waren we daar nogal ver vandaan. Toevallig is er in Wardour Street ook een filiaal. Heel toevallig. En nog toevalliger merkte ik dat filiaal ook op. Ha! Hallelujah! Dus kocht ik daar een overheerlijk red velvet cakeje, wat later opgeschranst werd in het holst van de nacht. En een paar collega’s die me daarvoor stonden uit te lachen terwijl ik net iets te enthousiast reageerde op de ontdekking van het winkeltje vol cupcakes, die kochten er toch ook een. Ha!

In het holst van de nacht cupcakes eten? Jaha. We hadden een uurtje voor onze Eurostar ons terug naar Brussel zou brengen de pub verlaten waar we verzeild waren geraakt en we zouden nog genoeg tijd hebben om met de underground naar King’s Cross te gaan. Alleen… Oxford Circus metro station bleek dicht te zijn omdat er te veel volk was. Dicht. Omwille van te veel volk. Dat is een excuse dat zelfs de NMBS nog niet heeft gebruikt! En we hadden een uur voor de laatste Eurostar naar huis. Er werd even gepolst bij een paar riksja’s hoeveel het zou kosten om ons op tijd naar het station te brengen, nadat bleek dat alle taxi’s behoorlijk vol zaten in de buurt van Oxford Circus. Net op tijd spotte een van de collega’s een bus richting King’s Cross en werd er een spurtje ingezet om die bus te halen. In het midden van Oxford Street lopen is misschien niet zo’n goed idee, maar we haalden de bus, die zich tergend traag door Londen werkte. Ik zweer het, een bus die om de minuut halte houdt en een Eurostar die een halfuur later zou vertrekken… slecht voor mijnen tikker. Ik _haat_ ergens te laat komen en vooral als er treinen bij gemoeid zijn. Tien minuten voor het vertrek van onze trein stopte de bus aan King’s Cross en zetten de collega’s en ikzelf nog een spurtje in. We gingen aan een vliegende vaart door de security controle… om dan te ontdekken dat de Eurostar twintig minuten vertraging had. Typisch.

Bij die twintig minuten vertraging kwamen er onderweg nog eens vijfentwintig bij. Conclusie: in Brussel Zuid drie kwartier wachten op de laatste trein naar Leuven en die trein kreeg, naar goede gewoonte van de NMBS, ook nog eens vijftien minuten vertraging. Uiteindelijk kwam ik thuis rond kwart na één. Ik had de dag voordien nog doodleuk tegen Het Vriendje gezegd dat ik wel rond half twaalf of twaalf uur thuis zou zijn. Ha! Het is dus ook op dit moment dat ik dacht: “Fuck it, ik eet dat cakeje gewoon nu op,”. Dus at ik om half twee ‘s nachts een red velvet cakeje van The Hummingbird Bakery en dat heeft gesmaakt. Serieus gesmaakt!

Maar afgezien van dat gesloten underground station en het half doodvriezen in Brussel Zuid en oh ja, die geweldige verkoudheid waarmee ik de hele dag te kampen had (en nog steeds, woechei), was het een superleuke uitstap. En het mag gezegd worden: ik heb toffe collega’s, stuk voor stuk interessante en vooral grappige mensen. Ik ben blij dat zij in mijn team zitten. 😉

En ja, vandaag was ik een wrak. Een zeer verkouden en uitgeput wrak, maar dat neem ik er graag bij.

You Might Also Like

  • Evelien

    Oh de max! London is zo’n zalige stad! Je hebt me nieuwsgierig gemaakt naar die cupcakejes trouwens ;-)!
    Groetjes

  • Doornroosje

    Londen is altijd leuk! En cupcakejes zijn altijd lekker!

  • Kimmi

    ‘k Ben onlangs ook een dag in Londen geweest. ZONDER bij de cupcake winkel te geraken! .. ‘t Zal weer voor een volgende keer zijn 🙁

  • Pin It on Pinterest