U herinnert zich misschien dit bericht waarin ik opbiechtte dat ik een schriftjesverslaving heb. Wel, het zit zo, tijdens mijn middagpauze ging ik op zoek naar schoenen in de Mechelsestraat. En helaas kunnen schoenen mijn aandacht nooit heel erg lang behouden. Je hebt ze in alle kleuren, maten en vormen, maar nooit in de kleur, maat en vorm die ik wil. Dus schoenenshoppen eindigt altijd in mineur bij mij. Of met schoenen die me bleinen bezorgen.
Ik was dus na een uitstalraam vol schoenen al afgeleid en toen stond ik opeens in The Grasshopper. Zomaar. Opeens. Sja. Dat kan al eens gebeuren. Zo gebeurt het ook dat ik soms, zomaar, opeens, plotseling in de stoffenwinkel sta. Sja. Ik liep rond, keek naar al het geweldige speelgoed en besloot uiteindelijk maar dat het voor mijn eigen goed was als ik zo snel mogelijk de winkel weer verliet. En net rechts bij de uitgang zag ik ze staan. Schriftjes. Hele mooie schriftjes. Mooooooi. Hebbeuh. Plus, ik verdiende wel een cadeautje, vond ik. Zo gaat dat dan in mijn hoofd. Goedpraterij. En dus kocht ik een mooi schriftje met vlinders en aardbeien. Lekker zomers. Niet dat ik weet wat ik er in ga schrijven, maar het is mooi en lekker zomers en een schriftje. Dus sja…
In het echt zijn de kleuren minder fel. Ook nog: zoek het verdwaalde speldje.
Blijkbaar is het van Froy & Dind, een belgisch merk, als ik het goed heb, dat ook zeer leuke metalen dozen maakt (die stonden ook in de winkel). Hun spulletjes zijn in heel wat winkels en webwinkels terug te vinden. Zelfs tot in het buitenland. Zeker de moeite waard om eens te bekijken, vooral diegene die in die vorige blogpost ook bekenden dat ze schriftjesverslaafden waren. Jaha! Jullie daar!
Hoe schattig 🙂
hahaha o.a. ik :). en net nu post ik ook een foto van een schrift (en stofjes ook ja) hahaha
Ik doe ook aan goedpraterij… 🙂 Als ik iets niet vind dat ik nodig heb, dan koop ik me meestal ook iets dat ik eigenlijk niet nodig heb. Maar ja… We moeten ons toch goed voelen na zo’n mineur? 😉