Een onderroksken

Er hangen twee zelfgemaakte rokjes in mijn kast die ik eigenlijk zelden tot nooit draag omwille van twee redenen: het ene is zo doorzichtig als iets en het ander is gemaakt uit een vrij stijve stof en kruipt naar omhoog dat het een lieve deugd is. Beide problemen zouden eenvoudig kunnen opgelost worden met een onderrokje en dus begon ik ettelijke maanden geleden aan zo een rokje uit iets voeringstof-achtig. En hoewel ik mijn best deed, was het stofje een pure merde om mee te werken. Het gleed alle kanten uit, het bleef raffelen al zigzagde ik de randen twee, drie keer,… Met andere woorden: het half in elkaar gestoken onderrokje verdween in de donkerste krochten van mijn naaikast.

Gisteren was ik mijn hobbykamertje een beetje aan het herorganiseren. Sinds dinsdag heb ik er namelijk een nieuwe aanwinst bij: een overlock. Met Het Leuvens Stiksel konden we een overlock met een serieuze groepskorting aankopen bij Van Rooy Mechelen. Of ik zo een overlock wilde? Dat moest je mij geen twee keer vragen. Ik heb een bloedhekel aan naden afwerken met een zigzagsteek. Op de een of andere manier ziet dat er nooit helemaal proper afgewerkt uit. Dus een overlock, dat stond al heel lang op mijn verlanglijstje. Maar dus de uitdaging was om een plekje te zoeken voor mijn overlock in mijn piepklein hobbykamertje (dat ik dan nog eens deel met Het Vriendje). Tijdens het opruimen en het herorganiseren kwam ik dat half in elkaar onderrokje plots tegen. Ik bibberde even bij het zien van de naden.

En toen deden mijn hersenen van een plus een. Even later zat ik achter mijn nieuwste aanwinst met het rokje in de aanslag en dat rokje liet zich gewillig afwerken door de overlock. Geen gepruttel, geen geschuif. Braaf rokje. Aaitje. Daarna werd het meegenomen naar Odette, de gewone naaimachine, waar er een ondergoedrekker werd ingezet die ik al voorgeknipt en al terugvond in mijn naaikoffertje. Yup, het project was ettelijke maanden geleden goed voorbereid, dat zeker wel. En omdat het rokje ook onder de gewone machine zo braaf was, kreeg het een strikje van mij.

Stiekem doet dat onderrokje mij een beetje denken aan een jurkje dat een van mijn Barbie’s vroeger had. Echt. Maar dat gaat me er niet van weerhouden dat rokje te dragen. Oh nee, meneer. Eindelijk is het af. Eindelijk! En dat wil zeggen dat ik binnenkort met een gerust hart die twee zelfgemaakte rokjes kan dragen. Aaah… De overlock en ik, wij gaan nog goede vriendjes worden, vermoed ik zo.