Schatten op zolder

De mama en de papa kwamen ons uit de nood helpen met de platte band aan de auto. Een band vervangen op zich is niet zo heel moeilijk, zolang je de tools maar hebt. En die hadden we niet. Dus nadat we enkele andere hulplijnen hadden geprobeerd, kwamen we uit bij de mama en de papa. Terwijl de mannen zich op de platte band van de auto concentreerden, duwde de mama mij enkele dozen in de armen met nog wat oude spullen van oma. Handwerkboeken uit de jaren 70 voornamelijk. Altijd welkom. Een gigantische bron aan inspiratie. Maar op een bepaald moment diepte ze een klein doosje uit een van de dozen. Ik moest mijn ogen dichtdoen om niet meteen te zien wat er uit werd gehaald. Vervolgens legde ze het in mijn uitgestrekte handen.

Een “eink? Wasda?” volgde. Mama legde uit dat oma dat dingetje dat in het doosje zat meenam als ze op reis ging voor kleine herstelwerken aan kleren. Het is niets minder dan een handnaaimachine. Ik herhaal: een handnaaimachine. Dat bestaat blijkbaar. Uiteraard was ik meteen gefascineerd. Ik wilde weten hoe dat in elkaar zat en hoe dat werkte.

Je houdt het toestel in je rechterhand met je duim op het smallere stuk en het dikkere stuk past perfect in je handpalm. Vervolgens begin je te knijpen dat het een lieve lust is terwijl je met je linkerhand voorzichtig aan de stof trekt. En guess what? Dan naait dat machientje. Zelfs de steeklengte kan je aanpassen. Het resultaat is een beetje krakkemikkig, maar ik denk dat je er zeker wat mee kan doen als je wat oefent.

Hoe geniaal is dat wel niet?!

11 thoughts on “Schatten op zolder

  1. Ooooh ja, ik zie mij al helemaal zitten op mijn bus met zo een ding in mijn hand. Of tijdens de middagpauze of op de trein of op een bankje in een speeltuin. Eens kijken of ze bij ebay zo niets verkopen…

Comments are closed.