Een goedemorgen kan je dag echt volledig maken. Bij mij is dat alleszins het geval. Nu heb ik het geluk dat ik al drie jaar bij hetzelfde bedrijf werk en dat ik tijdens die drie jaar altijd ongeveer dezelfde route heb gevolgd naar het werk. Goed, sinds ik samenwoon met Het Vriendje kom ik van iets verder en met de fiets, maar een deel van de weg is hetzelfde. Zo passeer ik iedere dag een broodjeszaak. Een broodjeszaak waar ik welgeteld een keer een broodje uit pure noodzaak ben gaan kopen. Een lekker broodje, dat zeker wel. Kip curry. Ik weet het nog goed. Sindsdien krijg ik iedere ochtend als ik er passeer een “Goedemorgen Blondie!” te horen van de uitbater. Soms ben ik al enkele meters voorbij zijn broodjeszaak gefietst als ik hem nog luid “Goedemorgen BLONDIE!!!” hoor brullen. En ik vind dat geweldig! Ik vind dat schitterend! Dat maakt mijn ochtend helemaal perfect, ook al ben ik er nog niet uit waarom hij mij Blondie noemt. ‘t Is nu niet dat ik blond ben. Misschien dat ik zo af en toe een blond moment heb, maar toch.
De “Goedemorgen Blondie!” hoor ik nu al meer als twee jaar, geloof ik. Maar sinds kort is er nog een tweede favoriete “goedemorgen”: de meneer op de fiets. Jaja, Kathleen groet ‘s ochtends de dingen. Enkele weken geleden viel hij me voor het eerst op. Een man van veertig-vijftig jaar, grijzig haar, een rode jas, een koersfiets en een gigantische glimlach van oor tot oor. Toen ik hem zag kon ik niet anders dan ook glimlachen. Die man zijn happiness sprong zo op mij over toen hij me passeerde in de tegenovergestelde richting. De volgende dagen zag ik hem steeds opnieuw op hetzelfde stukje van mijn route naar het werk en iedere keer werkte zijn gigantische glimlach aanstekelijk. Dus begon ik een vriendelijk knikje te geven als we elkaar passeerden of een goedemorgen te zeggen. Voor je het weet wenst een complete vreemde je iedere ochtend een “goedemorgen”.
En zo komt het dus dat als je mij per ongeluk op mijn fiets tegenkomt ‘s ochtends vroeg, je niet verbaasd moet zijn als ik gigantisch aan het glimlachen ben en ontzettend goed gezind ben. Tsja…
Ik wil ook met de fiets naar het werk kunnen!
Misschien moet ik binnenkort dan maar op de fiets naar het station. Het is hier niet zo dicht bevolkt, dus ik vraag me af hoeveel mensen ik dan zal tegenkomen. Op de trein volk genoeg natuurlijk om een goeiemorgen te wensen ;-). Misschien moet ik er gewoon eens voor zorgen dat ik jou eens tegenkom ‘s morgens. Ik moet morgen om 9:45u in Leuven zijn, ik ga eens letten op de breedsmilende fietsers onderweg.
Strax wordt Het Vriendje zò jaloers, dat hij je elke
morgen met de auto naar het werk voert ;-)…
lol, wat een superleuk verhaal! Het is idd fijn wanneer de mensen en dingen je ‘s morgens groeten en jij kan teruggroeten. Ik begin zelf om 7u ‘s morgens te werken en in de lange verlaten gangen kom ik dan ook weleens leuke goeiemorgens tegen…. En idd, it makes your day!
Altijd tof om zo’n verhaaltjes over de simpele en schone dingen des levens te lezen 🙂 Ik word daar alleen ook al vrolijk van!
Wat een geweldig leuk begin van de dag! Ik kom meestal nog volledig murw van slaaptekort en een suffe busrit aan op ‘t werk… Met de fiets gaan heb ik er niet direct voor over en tijdens ‘t schooljaar kom ik dan toch maar opgedraaid aan op ‘t werk door al die schooljoengelen die mijn fietspad innemen!! 🙂
Je werkt nu al 3 jaar bij hetzelfde bedrijf. Als je ooit gaat denken om van werk te veranderen, vergeet dan niet dat je hier met de fiets naar toe kunt gaan, wat een enorme troef is. Ik zit elke dag 3 uur in de trein en dat is verloren tijd.
Mensen zouden inderdaad eens wat meer moeten glimlachen.
Die man van de broodjeszaak = het vorkske in de Parijsstraat? Just guessing… 🙂