Over innerlijke driejarigen

Afgelopen zaterdag reed ik met mijn trouwe ietwat rammelende stalen ros huiswaarts nadat ik even een paar winkels onveilig had gemaakt. Ik hou er wel van een rustige omweg te nemen. Op een bepaald moment kom ik dan voor de grote keuze te staan op die route: the scenic route of de snelle route. Ik had net besloten de snelle route te nemen, toen er plots een eekhoorntje over de weg liep.
“Eekhoorntje!” gilde ik met een veel te hoog stemmetje terwijl ik veel te enthousiast naar het wezentje met de pluimstaart wees. Mijn innerlijke driejarige komt te pas en te onpas naar boven op die manier. Het gebeurt voornamelijk als ik een poes zie. Dan roep ik heel luid “POES!” en begin ik spontaan te grijnzen. Poezen zijn leuk. Eekhoorns ook. Ik remde af en keek toe hoe het eekhoorntje naar de andere kant van de weg liep, even stopte, de weg terug overstak en daar in een boom klom.
“Klim maar snel, eekhoorntje,” kirde ik, “Ja! Doe maar!”
Het was pas toen ik de eekhoorn uit het zicht verdwenen was, dat ik het koppeltje op het grasveld achter de boom zag. Ze staarden me met opgetrokken wenkbrauwen aan. Ik schraapte even mijn keel en met schaamrood op de wangen fietste ik snel weg.

Ik moet mijn innerlijke driejarige snel onder controle zien te krijgen. Dringend. Jawel.

17 thoughts on “Over innerlijke driejarigen

  1. Hahaha , plezant verhaal. Tegenwoordig moet je opletten wat je doet want je wordt vlug scheef bekeken.
    Iedereen is zo serieus , ‘k zou ook blij geworden zijn van jou bezig te zien.
    Zo blijven,hé.

  2. Dat is nu toch één van de voordelen van een kindje hebben, niemand vindt het raar als je juist hetzelfde doet met een kind naast je zijde. Als je wilt mag onze 1 1/2 jarige eens komen lenen, die roept even enthousiast “poes!”

  3. Hahaha 🙂 Wat een heerlijk verhaal! Op de één of andere manier kan ik me zoooo voorstellen dat dit gebeurt bij jou 🙂 En dat siert je.

  4. Er zijn al meer dan genoeg ‘serieuze’ mensen! Als ik je bezig gezien had, had ik vast gegiecheld… (Zo’n dingen maken een mens toch vrolijk?)

  5. Wauw! Jouw uiting van jouw innerlijke driejarige is juist net leuk!!!! Ik hou ook van katten en eekhoorntjes (en konijntjes) maar mijn innerlijke driejarige zit wel al weggestopt. Spijtig. Soms hoop ik dat ie er terug uitkomt wanneer ik kindjes krijg.

  6. maar neen, vooral blijven juichen voor eekhoorntjes en grijnzen naar katten of zwaaien naar een hond…ik doe dat ook hoor.

    heb ook al eens een eekhoorntje op de Koning Boudewijnlaan zien oversteken….dan zat ik ook te supporteren dat he tsnel snel moest oversteken en daarna heb ik iemand opgebeld om te vertellen dat ik een eekhoorntje had zien oversteken

Comments are closed.