Mijmeringen

Enkele dagen geleden zat ik voor me uit te staren terwijl Het Vriendje nog een boterham achter de kiezen liet verdwenen. Die boterham had niets te maken met de mijmeringen in kwestie. Het Vriendje ook niet. Ik was aan het denken aan vroeger, hoe ik toen echt iedere dag iets blogde. Over dingen die ik had meegemaakt op de bus en trein, aangezien ik toen iedere dag het openbaar vervoer nam en over willekeurige bedenkingen bij mijn wonderbaarlijke bestaan. Mijn blog is een heel ander blog dan het toen ooit was. Het dagelijkse aspect is al volledige voltooid verleden tijd (vorig blogbericht was zes dagen geleden). Ook het spontaan vertellen over allerhande zaken is heel wat minder geworden aangezien ik weet dat er hier heel wat mensen uit verschillende delen van mijn leven meelezen. Zelfcensuur en zo.

Ik steek de schuld van die mijmeringen en bedenkingen volledig op Lilith, trouwens. Zij schrijft nu mooi iedere dag een leuk stukje met een foto er bij en dat is pure entertainment voor mij. Als ik mijn feedreader open en zie dat er een stukje van haar staat of een paar van die andere bloggers die er nog in slagen iedere dag een boeiend stukje te publiceren, dan word ik spontaan zeer vrolijk.

Gisteren zag ik dan bij Gwendolyn een stukje verschijnen over 7 dingen die zij leuk vindt aan blogs. De laatste zin van haar blogje was “Just enjoy what you’re doing!“. Logisch toch? Ik liet het onlangs ook nog ergens achter als reactie op een stukje van een blogster die schreef dat ze even een break wou van haar blog omdat het niet meer leuk was. En eigenlijk, eigenlijk zit ik in het zelfde schuitje. Ik schrijf graag. Dit is mijn uitlaatklep. Ik weet dat Jan en alleman meeleest, maar dat wil daarom niet zeggen dat ik geen belevenissen uit mijn wonderlijke bestaan meer mag vertellen, toch? Of gewoon dingen die mij interesseren, maar daarom jullie niet zozeer?

Langs de andere kant… Het hoogtepunt van mijn dag was dat mijn ketting van mijn fiets lag toen ik wilde vertrekken aan het werk en ik die er terug hebben kunnen opleggen omdat ik heel subtiel een stukje van mijn kettingkas heb thuisgelaten. Ha! En voor de rest zou ik niets kunnen bedenken om te vertellen omdat ik een beetje moe ben. Maar mijn stream of conciousness werkt anders nog wel vrij goed, moest jullie dat nog niet gemerkt hebben.

Misschien moet ik terug het openbaar vervoer gaan nemen. Dat zorgde altijd voor interessante verhalen. 😀

5 thoughts on “Mijmeringen

  1. Haha, als het een troost kan zijn: ik ben letterlijk al drie dagen mijn huis niet meer uit geweest. En het lukt nog. Een mens blijkt veel meer zeverij in zich te hebben dan je op het eerste zicht zou denken.

    Gewoon doen, want blijkt dat hoe meer je schrijft, hoe makkelijker het wordt. En merci voor het compliment, als je het één dag met een keer doet kom je er blijkbaar ook. 🙂

  2. Je hebt me ook aan het mijmeren gezet! Ik enjoy wat ik doe, maar het spontaan vertellen over dagdagelijkse dingen is ook wel serieus verminderd omdat nu mijn halve (schoon)familie meeleest…

  3. bij mij is’t ook in “golven”, dat bloggen, en ook veranderend (en de laatste tijd dus amper – niet). maar dat mag! kei tof toch! geen regels in dit blogland, woop woop :)!

  4. ‘k Heb ondertussen weer wat meer goesting dan een paar weken geleden, alleen geen internet meer! Extra tijd om na te denken over wat ik met mijn blog wil doen en hoe ik het leuk ga houden voor mijzelf.

    btw, het openbaar vervoer is de beste bron voor blog-inspiratie! Vroeger schreef ik daar ook al mijn ergernissen en bedenkingen over neer, maar tegenwoordig is’t allemaal met de fiets en den auto en dat is gewoon niet zo inspirerend

Comments are closed.