“Kathleen, naai jij eigenlijk nog?” hoor ik jullie denken. Er verschijnen hier tegenwoordig veel berichten over allerhande onderwerpen gaande van schoenen tot het afzweren van choco, maar naaien? Daarover wordt precies in alle talen gezwegen. Ja, het naaien staat hier op een zeer laag pitje. Ik naai voor mijn shop, maar dat is het ook. Er ligt nog een hemd voor Het Vriendje te wachten op een paar knoopsgaten en knopen en die zullen er ooit wel eens aan komen. Er ligt hier ook nog ergens een hemdje voor mezelf dat half in elkaar is gedriegd, maar in dat hemdje ben ik de interesse ook weeral in verloren. Zo gaat dat soms bij mij. Sommige periodes kan ik uren aan een stuk naaien alsof het niets is. Andere periodes lukt het me niet om langer dan vijf minuten achter mijn naaimachine te zitten. Tijdens die periode pieken andere interesses dan weer. Schrijven bijvoorbeeld, moest jullie dat nog niet zijn opgevallen.
Maar dus, gisteren kroop ik toch heel even achter mijn masjien. Ik kwam tijdens het uitmesten van mijn kast een bruin gileteke… cardigan… ding tegen. Ik kocht het jaren geleden in de H&M en na een week dragen zat er in de linkermouw al een gat. Het gat werd hersteld, scheurde terug open, werd terug hersteld, scheurde opnieuw open en toen gaf ik het op en droeg ik het onding gewoon met gat. Nah!
Het ding met giletekes is dat ik die meestal draag met opgestroopte mouwen, dus dat gat verdween ergens in een plooi. Of dat hoopte ik alleszins. Het werd hier en daar wel eens opgemerkt en om eerlijk te zijn, die gilet lag meer in mijn kast omwille van dat gat dan dat ik hem aan deed. Maar toen kwam de vraag tijdens het uitmesten van de kleerkast: weggooien of toch maar bijhouden? Laat ik eerlijk zijn, ik heb vrij weinig kleren. Ik vermoed dat Het Vriendje meer kleren heeft. Ieder kledingstuk werd dus tijdens het uitmesten van de kleerkast zwaar bestudeerd en ook bekeken vanuit het standpunt: “Kan ik hier nog iets van maken?”. En jawel, van die bruine gilet kon ik inderdaad nog iets maken.
De mouwen werden ingekort. Boordstofje er af, stuk van de mouw er af geknipt, boordstof aan nieuwe rand van de mouw, stik stik stik met de overlock. Tien minuten later: done and done. Maar geef nu eerlijk toe, u ziet op een blog toch veel liever kleurrijke kinderkleedjes en prachtige tassen dan een gileteke waarvan de mouwen zijn ingekort, toch? Dat dacht ik ook al, ja. 😛
Jaja en niet naar het Stiksel komen, maar ondertussen rap efkes bloggen. Zo gaat dat dus ;-).
Ik vind dat eigenlijk wel interessant, want ik ben zo’n kluns die overal tegenloopt en achter blijft haken en ik heb dus keiveel kleren met gaatjes in de mouwen. Ja, en nu weet ik dus wat daarmee gedaan. Ten minste, als mijn overlock eens diep zucht en zichzelf nieuw leven ingeblazen heeft.
hihi die laatste zin!
Dit is een super goed idee!!! Moet ik onthouden!
Aargh, H&M-dingskes zijn frustrerend snel kapot. Allez, nu koop ik daar niets meer, maar vroeger wel, en de kwaliteit was meestal teleurstellend. Goed opgelost!