Het Vriendje verplicht mij meestal uit de buurt te blijven van de pakjes die hij voor mij koopt. Van zodra ik ze aanraak weet ik wat het is en sja, dan is de verrassing er uiteraard een beetje af. Zo raadde ik vorige kerstmis de mega-muffin-vorm door zelfs maar gewoon naar het pak te kijken en dat terwijl Het Vriendje het heel goed had ingepakt. Ik hou mij braaf dit jaar. De pakjes liggen onder ons miniscuul boompje en ik blijf er af. Ik weet zelfs niet hoe mijn pakjes er uit zien.
Blijkbaar gaan mijn pakjes-senses verder dan alleen maar “door” papier kunnen kijken. Op twitter zag ik @Lieneuh het volgende berichtje plaatsen:
En ik voelde mij aangesproken. Dus gedurende een tiental seconden vroeg ik mij in stilte af of zij mijn Secret Santa kon zijn. En jawel hoor. Niemand minder dan de creatieve @Lieneuh stelde voor mij een pakje samen. Ze onthulde het geheim zelf via een privé bericht via Twitter. Ha! Ik moest nog een dag geduld uitoefenen, want Het Vriendje stond onder de douche toen de postbode aanbelde. Uiteraard hebben vriendjes niet de reflex om uit de douche te schieten en iets aan te trekken om toch maar dat pakje in ontvangst te nemen. Boeh. Dikke boeh.
Vandaag ging Het Vriendje het pakje halen bij de Post. Yuy voor Het Vriendje! Ik ging na mijn werk nog even langs de Veritas voor naaitoebehoren en aangezien er een lange rij stond, besloot ik de Burda vast te nemen, door te bladeren en als er iets in stond wat me aan stond, dan zou ik die ook meenemen. Anders zou ik die aan de kassa gewoon terug leggen. Mezelf bezighouden in wachtrijen heb ik tot een ware kunst hervormd. Vanaf de overzichtspagina met alle modelletjes er op, ging mijn “Hebbeuuh!” alarm al af. Het is heel vaak dat ik niets interessants zie in de Burda en dat ik die gewoon terugleg. Als er één patroon in staat dat mij boeit en waarvan ik denk dat ik er mee zal staan en dat ik het ooit wel een keer zal maken, dan koop ik het magazine. Dat ene patroon van dat ene kleedje, dat haalde me meteen over de streep. Prachtig gewoon! Hebbeeeuh!
Waarom ik dat vertel? Blijkbaar dacht Lien, mijn Secret Santa, exact hetzelfde. Ik heb dus minstens vijf minuten zitten giechelen met de inhoud van mijn Secret Santa pakket. Aanschouw. Een doe-het-zelf-pakket met alles er in voor DAT ENE KLEEDJE UIT DE BURDA. Het patroon is zelfs al overgetekend in mijn maat! Yes! Rotklusje dat ik mag overslagen! Maar dus… Lolletje van de dag, jawel. 😛
Het betere knip- en plakwerk. Had ik maar zo’n lijntje, zeg. Pfuh!
Maar dus, het is wel duidelijk, Lien zat er boenk op met haar kadootje. Ook het origami papier vind ik prachtig en daarmee wil ik mijn muren behangen of zo. Dus yuy voor mijn Secret Santa! En ook nog eens yuy voor Tess die dat allemaal weer goed georganiseerd heeft dit jaar. Ik heb mijn eigenste stressbudy in de watten mogen leggen met een kado en ik heb een geweldig kado gekregen van een madam die heel goed haar reserach heeft gedaan! Zalig toch? 😀
Waw Kathleen, dat is een prachtig kleedje! En in een fantastische kleurencombinatie! De recentste Burda? Welk model? Ik wacht nog vol spanning op mijn Secret Santa…
@An yup, de Burda van12/2011 model 107 🙂
Dat gaat je inderdaad prachtig staan! Aan het werk, klaar tegen zaterdag!?
Echt zalig!
Een super leuk kleedje. Echt wowwwwwww!
Amai, geweldig verhaal!
Zo tof zeg! En die burda…die wil ik ook!!!!!
Zo’n mooi jurkje en wat een originele Secret Santa! Volgend jaar moet ik toch echt meedoen!
keischoon! diejen burda wil ik ook 🙂
(als dat binnen het jaar dan een kleedje wordt, is da een wonder :p)
Haha die foto is dé max!