Wijvenweek

Eén heel groot klein kantje

Mijn grootste kleine kantje is eigenlijk soms behoorlijk ambetant. Ik ben een chaoot in hart en nieren. Ik heb het hier al meerdere malen gezegd, maar ik denk dat velen niet snappen welke proporties dit aanneemt. Als chaoot ben ben ik vaak met drie, vier, vijf dingen tegelijk bezig, fysiek of in mijn hoofd.

Chaos in mijn hoofd, dat valt al bij al nog wel mee. Daar ambeteer ik andere mensen niet mee, alleen mijzelf. Meestal kan ik wat orde in die chaos krijgen door een tiental to-do lijstjes te maken. Zo heb ik weer zicht op wat moet gebeuren: wie nog een mailtje van mij verwacht, welke kutjobkes in het huishouden ik al een week lang heb uitgesteld,… Dat soort dingen. Soms wordt het gewoon te veel, daar in mijn bovenkamertje. Het kan soms vermoeiend zijn, zoveel ideeën en gedachten. Dan crash ik, snotter ik wat papieren zakdoekskes vol, eet ik een stuk chocolade en probeer ik mijn hoofd wat kalmer te maken. Zen en al. Dan kan ik er weer even tegen aan.

Maar de fysieke chaos, die gaat soms een beetje te ver. Ik probeer het te beperken tot mijn eigen vier vierkante meter in de hobbykamer, maar soms lijden ook de slaapkamer, de keuken en de woonkamer er een beetje onder tot grote frustratie van Het Vriendje die het liever wat orderlijker heeft. We zijn er intussen achtergekomen, dat ik niet goed ben in meteen dingen terug op z’n plaats zetten, omdat ik meteen al met iets anders in mijn hoofd bezig ben en daardoor gewoon vergeet op te ruimen. Soms denk ik: “Ik doe dat straks wel,” en straks wordt dan de volgende dag, twee dagen later, een week later en jawel, soms zelfs een maand later. Ahum.

Af en toe word ik zelf gewoon volledig zot van die rommel. Vooral als ik een halfuur moet zoeken naar die knopen die ik had gekocht voor project X en die ik maar niet terug vind ook al heb ik _overal_ gezocht. Het hek is dan helemaal van de dam als Het Vriendje doodleuk zegt: “Heb je al in je rugzak gekeken?” en die knopen dan ook in een zijzakje van die rugzak zitten. Grr… Zo gaat het ook met schetsen die voor dingen die ik wil uitwerken, berekeningen voor god-weet-wat, weekmenu’s, plannen om de wereld over te nemen,… Als het te veel wordt, dan ga ik er door met de grove borstel en dan kan ik er weer even tegen aan. Zen en al.

En ik kan nog zo vaak zeggen dat ik er iets aan ga doen, dat ik dit probleem ga aanpakken, dat ik een georganiseerder ga leven, maar het zit gewoon niet in mij. Ik ben geen opruimer en al helemaal geen planner. De mama heeft me dat tevergeefs proberen aan te leren. Ik vermoed dat ze, zelfs al had ze drastische maatregelen als elektroshocks of iets dergelijks gebruikt, het haar nog niet was gelukt. Ik moet gewoon mijn innerlijke chaoot accepteren zoals die is en zen worden. Zennnnn…

Ik verwacht na dit stukje trouwens een mailtje van de mama met daarin: “Kathleen, foei!”. 😀

You Might Also Like

  • Nele84

    Jij bent mij. Denk ik.

  • Wapiti

    Niet: Kathleen, foei! Wel: Kathleen, je bent niet alleen! En als het een troost kan zijn: het wordt niet beter met de jaren, integendeel! Ach, in die chaos groeien en bloeien dikwijls de mooiste en tofste ideeën. Daarmee troost ik mezelf dan.

  • Plutomeisje

    Zo herkenbaar! Ik durf wel geen foto’s trekken van de chaos op mijn bureau’s (!), te schaamtelijk. Ik ruim niet op omdat ik er “nog met bezig ben”. Ik kan echt maanden met iets bezig zijn zonder dat er vooruitgang merkbaar is. 😛

    En het signaal om op te ruimen is niet dat ik iets niet vind (daar ben ik redelijk goed in), maar omdat er stapels beginnen omver te vallen.. Genant eigenlijk.

  • Peachy

    Pijnlijk herkenbaar. Oef!

  • la merlette blanche

    Ha, op dit vlak verschillen wij enorm. Hier ligt het vaak wel rommelig, maar nooit zo chaotisch. Tenzij ik mijn vriend zou laten doen, want die ruimt ook nooit meteen zijn gerief op… 😉

    Mijn ma vond mij trouwens een enorme sloddervos. Ik zou haar eigenlijk dit eens moeten laten zien, gewoon zodat ze me zou geloven als ik zeg dat het toch niet zo ‘erg’ gesteld is met mij. 😉

  • Leen*

    Jaaaaa, zo herkenbaar! Ik ben zo blij dat ik niet de enige ben die haar huishouden op 5 minuten op z’n kop kan zetten!

  • tricky

    wat maak je mij gelukkig, te weten dat ik niet alleen ben…
    herkenbaar dus!

  • Zwenzwen

    Mag ik deze tekst kopieren op mijn blog, u schrijft dit neer op zo een ongelooflijk goede manier waarop ik lijk, alleen ik heb ADHD dus kan het ergens wel plaatsen,maar toch!

  • Flexje

    Ik herken mij hier compleet in!
    Maar het ventje blijft nog altijd lastig… Zelfs nu dat hij me dwingt in een chaotische toestand te leven! 🙁
    En telkens zeg ik… Als ons huisje af is, dan ga je dit niet meer zien… Maar ik vrees dat wij beiden het antwoord wel weten.

  • Pin It on Pinterest