Groene vingers

Enkele jaren geleden kreeg ik van de mama een sprietenplant voor op mijn studio. Naast die sprietenplant waren er ook een paar vetplantjes en hoewel die blijkbaar ook makkelijk zijn in onderhoud, bleek ik toch meer aanleg te hebben om mijn sprietenplant in leven te houden. De mama had me meegegeven dat als er aan de grote plant babyplantjes begonnen te groeien, ik die best afknipte, want zo’n babyplantjes vroegen te veel energie van de grote plant. Dus volgde ik braafjes dat advies op.

Maar toen wilde ik meer planten en begon ik wat te prutsen met die babyplantjes. Nee, geen dna-gepruts om de planten rood of paars te laten worden of zo. Gewoon, worteltjes laten groeien in een potje water, ze rechtstreeks planten in potgrond,… Voor ik het goed en wel door had, had die ene plant waarmee het allemaal begonnen was, vier dochters die zelf al babyplantjes aan het krijgen waren.

Afgelopen weekend gaf ik ze dan allemaal hun nieuwe plekje, en ik voorzag ze ook van een naam. Ahum. Blijkbaar praat ik tegen mijn planten als ik die verpot en het is makkelijker om planten aan te spreken als ze een naam hebben. Toch? Ja. Ja. Helemaal niet gek. Gewoon… uhm… praktisch. Meemaw is de matriarch, de oma, de eerste sprietenplant. Big momma is haar meest vruchtbare dochter die vier nieuwe kleinkindertjes heeft geleverd. Lil’momma leverde er twee en dan heb je nog Sistah, wat eigenlijk een siamese-tweeling is geworden. Ik had twee kleine plantjes in een potje moeten steken omdat ik anders te weinig plaats had en bij het verpotten was het onmogelijk hun wortels uit elkaar te halen, dus heb ik het zo gelaten. Nah.

Ook een sprietenplant die ik ooit kocht in de IKEA is mama geworden. Jawel. Een plant van de IKEA die een tweede generatie plant heeft voort gebracht. Ha! Pure liefde en toewijding, jawel. Ik geef mezelf hierbij een speekselmedaille.

En de vetplant, die onlangs prachtige bloemen gaf, staat nu eindelijk ook in een mooie pot. Ik hoop dat deze het overleeft, want hij ziet er een beetje slapjes uit. Hopelijk doet de nieuwe grond haar (hem?) deugd. Soit. Zoals ik eerder al schreef: sprietenplanten begrijp is, vetplantjes iets minders.

Dus de volgende die hier binnenkomt en zegt: “amaai, gelle hebt veel planten, zeg,” die zou wel een keertje een sprietenplant kado kunnen krijgen voor z’n volgende verjaardag/housewarming/… Want dat kweekt. Gelijk konijnen. Yup yup.

Up next: ons kruidentuintje op het terras.

4 thoughts on “Groene vingers

  1. Oh die sprietenplant staat met de massa bij mijn mama thuis, daar deed ik dat ook al de ‘kleintjes’ optrekken in water en ze dan planten! 🙂 Binnenkort zal ik er ook wel ééntje adopteren voor wat groen hier in huis! Weet je eigenlijk hoe die plant noemt? Niemand weet dat hier! Maar ze zijn zo makkelijk in onderhoud, heerlijk! 😉

  2. Ze noemt Graslelie. ‘k Heb er hier thuis ook een hoop staan, ik laat die babyplantjes wel hangen, ‘k vind dat een beetje een cool junglegevoel uitstralen. Mijn katten vinden die trouwens superlekker, ‘k heb zo eentje met gekrulde bladeren uit de Ikea gehaald en hij was bijna volledig gesloopt, dus nu zit ie in een kooitje 😛 (en hij is goed aan het bekomen :))

  3. Die plant ken ik ook! Groeit gelijk onkruid, een onwaarschijnlijk fris groen en zo heerlijk wild. Ik plaatste mijn plant bovenop de kast en de kleintjes vormen nu een mooie groene ‘waterval’. 🙂

  4. Ik gooide de stekjes eerst weg.Een vriendin maakte mij er op attent dat niet te doen maar ze eerst in het water te zetten en wat later in potgrond.Zo gedaan en heb enkele spruiten die zelf nieuwe scheuten geven.Leuk hoor.
    Kan ze nog kwijt in huis dus……….

Comments are closed.