Wie schrijft, die blijft

Vroeger schreef ik veel. Belachelijk veel. Massa’s inktpatronen werden leeg geschreven en hopen papier verdwenen volgeschreven in mijn verhalendoos. Ik heb meer geschreven tijdens mijn tienerjaren dan iets anders. Of misschien komt slapen toch op nummer één, maar schrijven zal toch zeker op de tweede plaats komen.

Ik heb altijd graag geschreven. Verhalen verzinnen, personages zien groeien, rare plotwendingen,… Tijdens mijn middelbaar was ik ook lid van een verhalensite waar ik mijn schrijfsel kon plaatsen en feedback kon krijgen. Het was fijn om een veilige haven te hebben waar mensen je stukjes lazen en opbouwende kritiek gaven. Of de dt-fouten eruit filterden. Dat was ook altijd mooi meegenomen, natuurlijk. En het feit dat de oprichter van die site mij later ook aan een van mijn eerste jobs hielp, dat was ook mooi meegenomen. 😛

Na het middelbaar is het een beetje stilgevallen, dat schrijven van ellelange epische verhalen en ietwat gruwelijke kortverhalen. Er kwamen wat blogs in de plaats waarop ik al dan niet dagelijks een stukje plaatste of een nieuwsartikel dat ik moest indienen voor mijn opleiding Journalistiek, maar die fictieverhalen waar ik avonden en avonden en avonden aan een stuk aan schreef, die waren verleden tijd. En ik vind dat een beetje jammer. Dat schrijven, dat was een bijzonder goede uitlaatklep voor mij.

Goed, er is NaNoWriMo, maar een keer per jaar een roman schrijven, dat is het toch ook niet. Het is fijn, dat zeker wel, maar het is niet genoeg. Ik wil weer meerdere verhalen per jaar uit mijn pen laten vloeien. Of uhm… in mijn teksteditor laten verschijnen, maar dat klinkt net iets minder poëtisch. Ik wil schrijven. Veel schrijven. Korte verhalen, lange verhalen, goede verhalen, slechte verhalen, maakt niet uit.

Het feit dat ik momenteel On Writing van Stephen King aan het lezen ben, helpt natuurlijk ook niet de schrijfkriebel te onderdrukken. Ahum. Maar de man schrijft dat je als je het wil doen, er gewoon voor moet gaan en dat je je van alle rest niet al te veel moet aantrekken. Er is geen verhalensite meer waar ik terecht kan voor feedback, maar who cares? Ik heb niet meer alle tijd van de wereld zoals vroeger, maar who cares? De kriebel is er terug. Dus ik ga meneer King zijn wijze raad opvolgen en mijn teksteditor nog eens openen. Wie weet wat verschijnt er allemaal op mijn scherm.

4 thoughts on “Wie schrijft, die blijft

  1. Goed zo! Doe wat je leuk vind, ondanks tijdgebrek en gebrek aan die verhalensite wordt je er vast gelukkig van!

  2. Doen! Het boek van Stephen King ligt hier ook (zelfs in het Ndls) en inderdaad, het geeft goesting.
    Mocht je een eerste of tweede of … lezer zoeken, laat het maar weten.

Comments are closed.