Ik heb mij één keer in het verleden aan het maken van stempels gewaagd. Back in the day. 2007 om precies te zijn. De blogpost staat er nog, de foto zou ik even terug moeten opduiken. Ergens. Om eerlijk te zijn, dat maken van stempels dat deed me te hard denken aan het maken van linoprints tijdens de tekenschool. Als er een ding was waar ik een absolute bloedhekel aan had, dan waren het linoprints. Nu zou ik niets lievers doen dan allerhande druktechnieken uitproberen voor allerhande doeleinden. Tijden veranderen. Jawel.
Tijdens mijn uitvoerige opruimsessie tijdens de vakantie, stootte ik op een doosje met daarin een guts en wat mesjes én een HEMA gom. “Ideaal,” dacht ik en ging aan de slag. Ik tekende de illustratie rechtstreeks op de gom en gutste er op los. En zo ontstond meneer de Yeti, u weet wel, de verschrikkelijke sneeuwman. Ik heb iets met monsters en Yeti’s, ja. Ik kan daar niets aan doen. Het is sterker dan mezelf. En zeg nu zelf, met zo’n schattig snoetje is-ie toch moeilijk te weerstaan, niet?
Aaaaaaah… ik smelt.
Gesmolten.
Haha, linoprints, dat vond ik ook gruwelijk.
Geweldig schattig!!
Iedereen kan dat zo van zijn eigen he. Ik heb daar faalangst voor, dus ik ben daar nog niet aan begonnen ;-). Hij is superschattig!
ooooo
hihi, super stempel!